Sunday, April 29, 2007
Drawing Restraint 9
Φτάνει η μεγάλη στιγμή του γάμου σου, αλλά έχεις βαρεθεί τα κλασσικά στερεότυπα έθιμα, με τον παπά τα ρύζια, και όλο το σόι γύρω γύρω, καθώς βολτάρεις τον χορό του Ησαία. Αποφασίζεις λοιπόν να βρεθείς σε ένα φαλαινοθηρικό στην μέση του πουθενά και να κάνεις την τελετή βάσει αρχαίων ιαπωνικών εθίμων. Στην αρχή όλα καλά φαίνονται. Κολύμπι στην πισίνα, χαλαρωτικά μασάζ, περιποίηση και κομμωτήριο, και απόλυτη ηρεμία, αν εξαιρέσεις το πλήρωμα του πλοίου που περιμένει τον πατσά να πήξει στο κατάστρωμα. Καθώς η καλή η ώρα πλησιάζει, αντί για το κρασί θα σας σερβίρουν να πράσινο μείγμα και θα σας το περάσουν για τσάι. Αντί για ρύζι η αίθουσα θα γεμίσει με θαλασσινό νερό. Αντί για στέφανα θα σας προμηθεύσουν με δύο αιχμηρά μαχαίρια. Βέβαια αν το όνομα σας είναι Bjork ή Matthew Barney, δεν έχετε κανένα λόγο ανησυχίας, γιατί πολύ απλά γνωρίζετε ότι παίζετε καλά τον ρόλο σας σε ένα βουβό αριστούργημα, που αναπτύσσει ένα σιωπηλό αλφάβητο από ήχους και εικόνες, με σκοπό την δημιουργία μέσω της καταστροφής, την εξιλέωση μετά την κατάρριψη κάθε υλικού στοιχείου, την ζωή μέσα από το θάνατο, την απελευθέρωση του ερωτισμού με την αφαίρεση του "περιοριστικού στοιχείου -
drawing restraint". Τώρα πάλι αν δεν ανήκετε στην κατηγορία των δύο παραπάνω, είμαι σίγουρος ότι έχετε αρχίσει να ανησυχείτε για το αποτέλεσμα. Όλα αυτά σας φαίνονται περίεργα και ήδη νοσταλγείτε τον παπά και τον κουμπάρο στην εκκλησία. Μετανιώνετε την ώρα και την στιγμή που πήρατε μια τέτοια απόφαση για το γάμο σας. Και όλα θα φτάσουν στο αποκορύφωμα όταν συνειδητοποιήσετε τον λόγο ύπαρξης των μαχαιριών. Μην προσπαθήσετε να το βάλετε στα πόδια όμως... από αυτό το πλοίο, μόνο οι φάλαινες γλυτώνουν....
Saturday, April 28, 2007
The Fountain - Η Πηγή της Ζωής
"What if you could live forever?" Σίγουρα θα περνούσα ένα μεγάλο κομμάτι της αιωνιότητας βλέποντας ξανά και ξανά αυτήν την ταινία. Ο δημιουργός των "π" και "Ρέκβιεμ για ένα όνειρο",επιστρέφει με την πιο ώριμη δουλειά της καριέρας του. Ο Darren Aronofsky, μας παρουσιάζει ενα μαγευτικό ταξίδι στο χρόνο, σε μια ταινία που αν και ξεδιπλώνεται σε ένα διάστημα 1000 χρόνων, μοιάζει να ξέκινα από την αρχή του χρόνου, όταν ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, οταν ο Θεός έδιωξε τους πρωτόπλαστους απο τον κήπο της αιωνιότητας. Και εκεί καταλήγει η ταινία. Η αγάπη, η θυσία, ο πόνος, η μάχη για επιβίωση, το θάρρος, ωθούν τον άνθρωπο να παλέψει με τον θάνατο, με τον χρόνο που κυλάει, με τον ίδιο του τον εαυτό. Τρεις χρονικές περίοδοι, τρεις φάσεις δημιουργίας, γέννηση, ζωή και θάνατος. Κάθε άξια, κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα φιλτράρεται από τις τρεις αυτές φάσεις, και αργά αλλά σταθερά υφαίνεται ο ιστός που κρατάει φυλακισμένους τους πρωταγωνιστές. Αργά αλλά σταθερά εμφανίζονται οι τρόποι για να σπάσουν τα δεσμά τους. Τρόποι που υπήρχαν πάντα, αλλά ο άνθρωπος δεν έβλεπε. Ένα ζευγάρι οδηγεί τους θεατές στο αιώνιο αυτό ταξίδι. Μας θυμίζει όσα έγιναν, και μας προσκαλεί σ'αυτά που θα συμβούν. Δύο ολοκαίνουργιοι πρωτόπλαστοι έρχονται να αντιστρέψουν την ροή του χρόνου και να νικήσουν τον θάνατο. Έρχονται για να αντιστρέψουν την ιστορία και συγρόνως να την καταλύσουν. Αυτήν τη φορά ο άντρας τρέφεται απο τα πλευρά της γυναίκας, τα δεσμά σπάνε και το ταξίδι αποκτά παλι προορισμό. Εκεί που ολα άρχισαν εκεί και θα τελειώσουν. Αν ανοίξεις τα μάτια σου και βρεθείς τυλιγμένος απο το πιο όμορφο χρυσό πέπλο που εχεις δει ποτέ σου, χωμένος ανάμεσα σε χιλιάδες ασημένια αστρα, μην φοβηθείς να νοιώσεις πλήρης. Ο παράδεισος σε περιμένει στο επόμενο βήμα...
Friday, April 27, 2007
300
Το σημαντικότερο για μένα στοιχείο είναι ότι η ταινία βασίζεται ξεκάθαρα στα κόμικς του Arthur Miller ,οπότε σε καμιά φάση δεν με απασχόλησε αν η ταινία ήταν ιστορικά ακριβής ή όχι, αν οι Πέρσες είχαν ελέφαντες-μαμούθ και ρινόκερους-δεινοσαύρους ή αν ο εφιάλτης ήταν δανεικός από το "Hunchback Of NotreDame".Mε γνώμονα το παραπάνω, έχω να ομολογήσω ότι ευχαριστήθηκα αρκετά την ταινία, ειδικά αφού εστίασα την προσοχή μου στην καλλιτεχνική δημιουργία του Miller ο οποίος για άλλη μια φορά έκανε θαύματα με την κινηματογραφία και τη
φωτογραφία της ταινίας (πριν από 2 χρόνια ο ίδιος είχε φέρει στην μεγάλη οθόνη το κόμικ του Sin City, ταινία την οποία θεωρώ ένα από τα μεγαλύτερα κινηματογραφικά επιτεύγματα της τελευταίας 5ετιας τόσο για την σκηνοθεσία της όσο και για την φωτογραφία της).
Oι Αμερικανιες από την ταινία δεν έλειπαν, και να σου πω την αλήθεια μου δεν μπορώ να πω ότι περίμενα κάτι διαφορετικό, αλλά δεν με ενόχλησε γιατί το ελληνικό\σπαρτιατικό στοιχειό -όπως το έχει προσεγγίσει ο Miller- ήταν διάχυτο μέσα στην ταινία ώστε να μην μου επιτρέψει να ξενερώσω με κάποιες κλασσικές αμερικανιες στους διαλόγους, στην μουσική επένδυση κλπ. Για να είμαι ειλικρινής η ταινία άξιζε τα 6 ευρώ που έδωσα να την απολαύσω στην μεγάλη οθόνη, άξιζε για την μοναδική μεταφορά της από κόμικς σε ταινία από τον miller, άξιζε για την μοναδική της φωτογραφία που δεν σε άφηνε να βαρεθείς ή αν θες σου άφηνε το περιθώριο αν βαρεθείς με την πλοκή να προσεχείς απλά τα καρέ και πως ένα κόμικ παίρνει ζωή, άξιζε για τα πράγματα που δεν έβλεπες με τα μάτια σου αλλά καταλάβαινες με το μυαλό και την καρδιά σου (ναι και συμβολισμούς βρήκα ή δημιούργησα από μονός μου για να σώσω κάποιες σκηνές- και ανατρίχιασα σε μια-δυο σκηνές (αποτέλεσμα της καλής μουσικής επένδυσης, γιατί και με τον άρχοντα των δαχτυλιδιών ανατρίχιασα αλλά δεν είμαι ούτε χομπιτ ούτε ξωτικό, αλλά βλέπεις ξερόυν καλά τι κάνουν με τα ηχητικά εφε και τις μουσικές επενδύσεις σε τέτοιου είδους ταινίες), άξιζε γιατί σε άφηνε να περάσεις δυο ευχάριστες ώρες και να βγεις πιο ανάλαφρος απ’ όταν μπήκες στην αίθουσα, και στην περίπτωση των ξένων άξιζε γιατί έτρεξαν να μάθουν από τις σωστές πηγές για τους αρχαίους Σπαρτιάτες και τις αρετές που στην ταινία χαθήκαν λίγο μέσα στα εφε και στις αναπαραστάσεις προσώπων και περιστατικών, δεν λέω ότι πρέπει να αρχίσουμε να διαφημίζουμε την ιστορία μας με τέτοιους τρόπους ώστε να πλησιάσει περισσότερο κόσμο και έξω από τα σύνορα της χώρας μας, αλλά για μένα είναι θετικό το γεγονός ότι στα αμερικανικά βιβλιοπωλεία αυξήθηκε η ζήτηση οποιουδήποτε βιβλίου που διαπραγματεύεται τους Σπαρτιάτες και τον τρόπο ζωης τους, κατά 23%,μετα την προβολή της ταινίας. Κοινώς ένας ανοιχτόμυαλος άνθρωπος αφήνοντας την ιστορία στην άκρη, μπορεί κάλλιστα να ευχαριστηθεί την ταινία, ή ακόμα να την λατρέψει αν αυτού του είδους οι ταινίες τον ενδιαφέρουν, και να περάσει ένα όμορφο 2ωρο με τους επίσης ανοιχτόμυαλους φίλους του και ενδεχομένως μερικές ώρες ακόμα ευχάριστης συζήτησης. -σημείωση ότι η ταινία είναι μακράν καλύτερη από την Τροία(2004) και τον Αλέξανδρο (2004)- Συμβουλή μου σε οποιοδήποτε δεν την έχει δει, είναι να απολαύσει την «κινηματογραφική δημιουργία» στο έπακρο, να ευχαριστηθεί την μουσική, τα εφε, τα μαγευτικά καρέ, και να μην φοβηθεί να γελάσει με τις ανακρίβειες ή τις πραγματικά αστείες μεταφορές κάποιων προσώπων ή περιστατικών στην οθόνη (Εφιάλτης-Κουασιμόδος, Ξέρξης-cross-dresser και άρχοντας της ομοφυλοφιλίας, Βασιλιάς Λεωνίδας + Βασίλισσα το τρεηλερ για το Καμα Σουτρα 2, και η λίστα συνεχίζει...), αντί να ξινίσει τα μούτρα του με τον τρόπο που επέλεξε έναν δημιουργός κόμικς να πλάσει μια μαγευτική ιστορία ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΗ από την ιστορία, και τον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος δημιουργός έκανε τα κόμικς του ταινία. Βέβαια θεωρώ ότι η ταινία είναι ακατάλληλη για κάθε παιδί όχι μονό για την βία και το σεξουαλικό περιεχόμενο, αλλά γιατί είναι σημαντικό να μην του αποτυπωθούν εικόνες κινηματογραφικής ιστορίας, που αργότερα θα ταυτιστούν με εικόνες πραγματικής ιστορίας.
* η παραπάνω κριτική βασίστηκε σε ενα e-mail που έστειλα όταν μου ζητήθηκε η άποψη μου για την ταινία
Thursday, April 26, 2007
Goya's Ghosts - Τα φαντάσματα του Γκόγια
REVIEW: Goya's Ghosts (http://www.imdb.com/title/tt0455957/)
"Tell me what the truth is..." Πες μου ότι αυτή η ταινία κρύβει μέσα της ένα
δεν θα περίμενε κανείς κάτι λιγότερο από τον σκηνοθέτη και δημιουργό Milos
Blog's change of direction
καλή μου αρχή!!!