El Greco (2007)

Απογοητευτικός ο “el Greco” σε μια παραγωγή που υποσχόταν πολλά αλλά έμεινε μόνο στις υποσχέσεις. Είναι καλό το γεγονός ότι ο ελληνικός κινηματογράφος εξελίσσεται και πιο τολμηρές παραγωγές υλοποιούνται, αλλά βλέποντας την ταινία συνειδητοποιεί κανείς ότι μας χωρίζει πολύς δρόμος από τις αντίστοιχες ξένες παραγωγές.

Τι κι αν έπεσε χρηματοδότηση από ξένους παράγοντες, τι κι αν επιστρατευτήκαν ξένοι ηθοποιοί και μερικά μεγάλα ονόματα από τον ελληνικό χώρο, τι κι αν ο Δομίνικος Θεοτοκόπουλος από μόνος του παραμένει μια μορφή που συγκινεί βαθύτατα τους Έλληνες με το έργο και την ζωή του, τίποτα από αυτά δεν ήταν ικανό να αντισταθμίσει το πολύ κακό σενάριο που κατ’ επέκταση βούλιαζε όλη την ταινία.

Πολλές ‘τρύπες’, αχρείαστες σκηνές, άκυρες εξάρσεις των ρόλων, χωρίς εδραιωμένο συναισθηματικό υπόβαθρο να τις στηρίζει, κομματιασμένη βιογραφία του μεγάλου ζωγράφου, και σκηνές που στο στήσιμο τους ήταν μέτριες, αλλά στην πλοκή τους ήταν ή αργές ή πολύ βιαστικές, ήταν στοιχεία αρκετά ώστε να υποβαθμίσουν αρκετά την ταινία.

Προσθέστε ένα άθλιο σπηκαζ στις πρώτες σκηνές της Δήμητρας Ματσουκα, και ‘φτηνά’ εφε σε μερικές ακόμα, και έχετε συνθέσει όλα τα στοιχεία της ταινίας που την αναγκάζουν να γίνεται επικίνδυνα ενοχλητική.

Ο ρόλος του Σωτήρη Μουστάκα εξαιρετικά μικρός, παρόλα αυτά συγκινεί εξ’ αιτίας του ταλέντου του και της πρόσφατης απώλειας του. Μεγάλο ατού της ταινίας ο Λάκης Λαζοπουλος, που κλέβει την παράσταση με έναν ρόλο έκπληξη που κερδίζει αμέσως τον θεατή (κρίμα που το σενάριο που του δόθηκε ήταν τόσο φτηνό και η σκηνοθεσία στην πιο μεγαλειώδη σκηνή του ήταν λίγη και δεν μπορούσε να προσδώσει στην σκηνή την δραματικότητα που της άξιζε). Εξαιρετικοί οι ξένοι ηθοποιοί στους ρόλους που πλαισιώνουν τον Greco, καθώς και ο ίδιος ο Ashdon (τονίζω όμως ότι το σενάριο δεν τους βοήθησε ιδιαίτερα).

Κατά τα αλλά, λίγες σκόρπιες στιγμές που θα ευχαριστηθείτε κάποιο πλάνο ή κάποια ερμηνευτική στιγμή, ακόμα λιγότερες στιγμές που η φωτογραφία της ταινίας έχει κάτι ενδιαφέρον να δείξει, με την καλλιτεχνική δημιουργία του ζωγράφου να αδικείται στο μέγιστο βαθμό σε σημείο που φορές παραγκωνίζεται τελείως, και μια μέτρια προς καλή μουσική του ‘Vangelis’ που όμως δεν μπορεί να σώσει την κατάσταση.

Εν κατακλείδι, δείτε την επειδή είστε Έλληνες, χαρείτε με την τόλμη των δημιουργών να εξελίξουν τον ελληνικό κινηματογράφο, αφεθειτε ελεύθεροι να εκφράσετε την δυσαρέσκεια σας με ότι σας χαλάει και μην δίνετε δικαιολογίες του τύπου ‘για ελληνική ταινία καλή ήταν’ και παρακαλέστε μαζί μου να βρεθεί κάποιος μεγάλος Ισπανός σκηνοθέτης που θα φέρει μαζί του και το μεγάλο κεφάλαιο, που θα αναλάβει να ξαναγυρίσει όπως της αξίζει την ζωή του μεγάλου αυτού ανθρώπου.