After the Thin Man (1936)

Η επιτυχία του Thin Man (1934) και ο ιδιαίτερος ενθουσιασμός που έδειξε το κοινό για το ταίριασμα του Powell με την Loy, εξασφάλισε τη συνέχιση της σειράς, παρά το γεγονός ότι ο Dashiell Hammett είχε αφιερώσει στους χαρακτήρες ένα μοναδικό μυθιστόρημα. Με το πρώτο σήκουελ λοιπόν, η MGM είχε κάθε λόγο να το γιορτάζει, κάτι που πέρασε και στο σενάριο. Οι αγαπημένοι χαρακτήρες γίνονται με θέρμη αποδεκτοί από το κοινό, κι ένα σημαντικό πρώτο κομμάτι της ταινίας, φεύγει μέχρι να χωνέψουμε την επιτυχημένη επιστροφή.

Δυστυχώς το πλατείασμα στο σενάριο είναι γενικότερο, μιας και καθ' όλη τη διάρκεια της πλοκής παρατηρούνται εκτεταμένες ακολουθίες που θα μπορούσαν τουλάχιστον να ήταν πιο σύντομες -αν όχι κομμένες τελείως-.Αλλά αυτό μένει το πρώτο και τελευταίο ατόπημα της ταινίας. Κατά τα άλλα οι χαρακτήρες παραμένουν εξαιρετικά διασκεδαστικοί, η ιστορία μοιάζει να ακολουθεί πιστά τα ερευνητικά στάδια της πρώτης, και η ευφυΐα στη λύση του μυστηρίου βοηθάει και πάλι στην καθιέρωση του Thin Man ως την πιο αβίαστα έξυπνη, εθιστική και διασκεδαστική αστυνομική σειρά που παρακολουθήσαμε ποτέ στον κινηματογράφο (τρόπος του λέγειν-δυστυχώς).

Μεγάλο ατού του After the thin man η παρουσία του James Stewart στο ξεκίνημα της κινηματογραφικής του πορείας, να δίνει μια εξαιρετικά βαρυσήμαντη ερμηνεία, αν και σχετικά πρωτοεμφανιζόμενος, κάτι που δεν αποτελεί έκπληξη σήμερα, δεδομένης της αψεγάδιαστης καριέρας που κατέληξε να κάνει ο μεγάλος αυτός ηθοποιός.

Δεν θα αναφερθώ εκτενέστερα στη συγκεκριμένη ταινία, μιας και τα βασικά προτερήματα της σειράς τα ανέφερα ήδη στην πρώτη και ευτυχώς καλύπτουν ολόκληρη τη συλλογή του Thin Man, από την άλλη θα συνεχίσω να αναφέρομαι περιληπτικά στην κάθε ταινία ξεχωριστά, μέχρι να σε πείσω να της δώσεις μια ευκαιρία.Πίστεψέ με δεν θα το μετανιώσεις...