Η ταινία που ξεκίνησε σαν μια Β' διαλογής διασκευή του ομότιτλου αστυνομικού μυθιστορήματος του Dashiell Hammett, κατέληξε να αποτελέσει την αρχή μιας σειράς από 6 πετυχημένες ταινίες, την έμπνευση για το αντίστοιχο τηλεοπτικό σήριαλ, και την καθιέρωση του πιο εκκεντρικά διασκεδαστικού τρίο ντετέκτιβ που έχει περάσει από τη μεγάλη οθόνη. Ο λόγος για το ζεύγος Nick και Nora Charles και το φοβιτσιάρικο terrier τους, Asta! Συγχρόνως έχουμε να κάνουμε και μ' ένα από τα διασημότερα και πιο επιτυχημένα ταιριάσματα ηθοποιών στην κινηματογραφική ιστορία, αυτό του William Powell με την Myrna Loy.
Βέβαια πέραν της ιστορικής σημασίας, η ταινία παραμένει η καλύτερη πρόταση για μια βραδιά που αναζητάς μια ανάλαφρη feel-good ταινία, ασχέτως από τα κινηματογραφικά σου γούστα. Ο τρόπος που παρουσιάζεται το ζευγάρι, είναι απολαυστικός, και η χημεία των ηθοποιών στηρίζεται από ένα πολύ δυνατό σενάριο, που τους επιτρέπει να βομβαρδίζουν την οθόνη με λεκτική και σωματική κωμωδία. Η επιτυχημένη συνύπαρξή τους άλλωστε διατήρησε το ενδιαφέρον του κοινού ζωντανό ακόμα κι όταν οι ιστορίες άρχισαν να υποτροπιάζουν, αποδεικνύοντας ότι ο εθισμός στην κινηματογραφική τους συνύπαρξη θα μπορούσε να ικανοποιηθεί με απουσία πλοκής, και γραφική προβολή της εκκεντρικά διασκεδαστικής καθημερινότητάς τους. Αυτό φάνηκε πιο έντονα στην πορεία που ακολούθησαν οι χαρακτήρες στο αντίστοιχο σήριαλ μια δεκαετία μετά την τελευταία ταινία.
Για τους πιο απαιτητικούς θεατές βέβαια, υπάρχει πάντα και η αστυνομική διάθεση, που κρατά το ενδιαφέρον και δίνει την ευκαιρία στους ήρωες να ξεδιπλώσουν περαιτέρω τους χαρακτήρες τους, και να εντυπωσιάσουν επιπλέον με την ικανότητά τους να λύνουν αβίαστα τα οποιαδήποτε μυστήρια παρουσιάζονται. Με πάτημα άλλωστε στο καθαρά αστυνομικό χαρακτήρα του βιβλίου στο οποίο βασίζεται, αναπτύσσεται κι ένας πιο σκοτεινός θεματικός άξονας, που επιτρέπει σκηνοθετικές στιγμές αυθεντικού θρίλερ, και ένα ιδιοφυές δείπνο με χαρακτήρα whodunnit διερεύνησης, που κλείνει αριστουργηματικά τη θεότρελη αυτή περιπέτεια.
Ποτέ άλλοτε ένα τόσο τραβηγμένο κινηματογραφικά ζευγάρι δεν φάνηκε τόσο φυσιολογικά ευτυχισμένο, και ποτέ άλλοτε ένα αστυνομικό θρίλερ δεν ήταν τόσο διασκεδαστικό. Θα συνεχίσω μάλλον με κριτικές και της υπόλοιπης σειράς ταινιών του δαιμόνιου ζεύγους που καλύπτουν (ενδεχομένως) πιο εξειδικευμένα γούστα, αλλά αν μπορείς να ξεπεράσεις το έτος δημιουργίας της πρώτης αυτής ταινίας, δες την οπωσδήποτε κι αν το διασκεδάσεις όπως υπόσχομαι, πέρνα από τα σχόλια να ανοίξουμε φαν κλάμπ.
Βέβαια πέραν της ιστορικής σημασίας, η ταινία παραμένει η καλύτερη πρόταση για μια βραδιά που αναζητάς μια ανάλαφρη feel-good ταινία, ασχέτως από τα κινηματογραφικά σου γούστα. Ο τρόπος που παρουσιάζεται το ζευγάρι, είναι απολαυστικός, και η χημεία των ηθοποιών στηρίζεται από ένα πολύ δυνατό σενάριο, που τους επιτρέπει να βομβαρδίζουν την οθόνη με λεκτική και σωματική κωμωδία. Η επιτυχημένη συνύπαρξή τους άλλωστε διατήρησε το ενδιαφέρον του κοινού ζωντανό ακόμα κι όταν οι ιστορίες άρχισαν να υποτροπιάζουν, αποδεικνύοντας ότι ο εθισμός στην κινηματογραφική τους συνύπαρξη θα μπορούσε να ικανοποιηθεί με απουσία πλοκής, και γραφική προβολή της εκκεντρικά διασκεδαστικής καθημερινότητάς τους. Αυτό φάνηκε πιο έντονα στην πορεία που ακολούθησαν οι χαρακτήρες στο αντίστοιχο σήριαλ μια δεκαετία μετά την τελευταία ταινία.
Για τους πιο απαιτητικούς θεατές βέβαια, υπάρχει πάντα και η αστυνομική διάθεση, που κρατά το ενδιαφέρον και δίνει την ευκαιρία στους ήρωες να ξεδιπλώσουν περαιτέρω τους χαρακτήρες τους, και να εντυπωσιάσουν επιπλέον με την ικανότητά τους να λύνουν αβίαστα τα οποιαδήποτε μυστήρια παρουσιάζονται. Με πάτημα άλλωστε στο καθαρά αστυνομικό χαρακτήρα του βιβλίου στο οποίο βασίζεται, αναπτύσσεται κι ένας πιο σκοτεινός θεματικός άξονας, που επιτρέπει σκηνοθετικές στιγμές αυθεντικού θρίλερ, και ένα ιδιοφυές δείπνο με χαρακτήρα whodunnit διερεύνησης, που κλείνει αριστουργηματικά τη θεότρελη αυτή περιπέτεια.
Ποτέ άλλοτε ένα τόσο τραβηγμένο κινηματογραφικά ζευγάρι δεν φάνηκε τόσο φυσιολογικά ευτυχισμένο, και ποτέ άλλοτε ένα αστυνομικό θρίλερ δεν ήταν τόσο διασκεδαστικό. Θα συνεχίσω μάλλον με κριτικές και της υπόλοιπης σειράς ταινιών του δαιμόνιου ζεύγους που καλύπτουν (ενδεχομένως) πιο εξειδικευμένα γούστα, αλλά αν μπορείς να ξεπεράσεις το έτος δημιουργίας της πρώτης αυτής ταινίας, δες την οπωσδήποτε κι αν το διασκεδάσεις όπως υπόσχομαι, πέρνα από τα σχόλια να ανοίξουμε φαν κλάμπ.
No comments:
Post a Comment