Όλοι μας έχουμε σκεφτεί σε κάποιο πλαίσιο, πώς θα ήταν να ήμασταν ο τελευταίος άνθρωπος στην γη. Πόσες απεριόριστες δυνατότητες θα είχαμε και πόσο απέραντα θα διασκορπιζόταν η ελευθερία των επιλογών μας. Ποια άτομα θα επιλέγαμε για παρέα, και τι αντικείμενα θα μας περιστοίχιζαν.Πολύ λίγοι από εμάς έχουν σκεφτεί όμως πως θα ήταν να ξυπνάς χωρίς να το θέλεις σε έναν κόσμο άδειο από φυσιολογική ανθρώπινη ζωή, όπου τα πάντα είναι μολυσμένα και παρατημένα, ο πολιτισμός δίνει την θέση του στη ζούγκλα, και η φαινομενική ασφάλεια χάνεται όταν πέφτει το σκοτάδι και πρέπει να ζήσεις σαν ζώο κρυμμένο στην σπηλιά του για να προστατευτείς από τα πραγματικά θηρία που κυκλοφορούν έξω, που είναι μεταλλαγμένα και μολυσμένα υπολείμματα της ανθρώπινης ράτσας, και δεν ξέρουν να μοιράζονται τον χώρο με κανέναν άλλο.
Το σενάριο δεν είναι πρωτότυπο, μιας και βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο του Richard Matheson το οποίο μάλιστα έχει γίνει άλλες δύο φορές ταινία (The last man on earth (1964), The Ωmega man(1971)), και αναμφισβήτητα έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για πολλές άλλες. Παρόλα αυτά η συγκεκριμένη μεταφορά, ξεφεύγει αρκετά από το βιβλίο, και εμπλουτίζεται με αρκετά (χωρίς πολλές υπερβολές) CGI εφέ, τα οποία της δίνουν ορισμένες φορές την όψη βιντεοπαιχνιδιού, αλλά είναι πολύ προσεγμένα ώστε να γίνονται απαραίτητα.
Ο ρόλος του Will Smith είναι επίσης προσεγμένος και χαίρομαι πολύ που βλέπω με κάθε ταινία του πόσο ωριμάζουν οι ερμηνείες του, σε σημείο που έχει καταφέρει να περάσει πολύ όμορφα από τις ερμηνείες ατάκας και στυλ, στις ερμηνείες που επιστρατεύει τις κινήσεις των χεριών και τις εκφράσεις του προσώπου για να πλαισιώσει πλήρως τον ρόλο του. Βέβαια το σενάριο χειραγωγεί πολύ τον χαρακτήρα του, και δεν εξερευνά καινούργιες ψυχολογικές καταστάσεις, από αυτές που κάθε θεατής σκέφτεται πως θα περνούσε σε αντίστοιχα περιστατικά.
Αυτό οφείλεται καθαρά στο γεγονός ότι τα studios θέλουν να πλασάρουν την ταινία ως mainstream, που δεν ανήκει σε συγκεκριμένο είδος, με αποτέλεσμα να μοιράζεται ορισμένες φορές άδικα, στα είδη της επιστημονικής φαντασίας, του θρίλερ και της κοινωνικής, κάτι που μπορεί να προσελκύει διαφορετικούς θεατές αλλά πιθανώς τους αφήνει όλους ανικανοποίητους που περίμεναν κάτι παραπάνω.
Σε τελική ανάλυση η ταινία είναι αρκετά καλή, αλλά στενοχωριέμαι να βλέπω τέτοιες μεγάλες παραγωγές που έχουν την υποστήριξη μεγάλων studios να κάνουν τόσο μεγάλη εισπρακτική επιτυχία, κι άλλες παρόμοιες ανεξάρτητες, όπως το εκπληκτικό Children of Men να περνούν απαρατήρητες.
8 comments:
Περιμένω να δω αυτή την ταινία πως και πως μιας και από τα previews και τα trailers φαίνεται οι παραγωγοί της ταινίας να προσπάθησαν να φτιάξουν ένα blockbuster με λίγο μυαλό για μια φορά. Όταν τη δω με το καλό θα έχω ολοκληρωμένη άποψη για το αν το κατάφεραν.
Με βάση την κριτική σου μοιάζει σαν μια ταινία που προσπαθεί να συνδυάσει πολλά genres χωρίς να έχει δικό της στίγμα πάντως.
Καλή χρονιά εύχομαι και πάντα με υγεία!
Έλα ντε! Και σε τι είναι κατώτερο το Children of Men; Έχει τις ίδιες δόσεις απαισιοδοξίας και αισιοδοξίας.. Χαίρομαι που σε βρήκα.. Μου αρέσει τόσο η ιδέα του μπλογκ σου, όσο και το layout. Όλοι αυτοί οι υπέροχοι θρύλοι του σινεμά..
καλως ορισες sunshine και καλη σου χρονια.
το children of men οχι απλα δεν υστερει σε τιποτα αλλα υπερτερει και σε τοσα πολλα επιπεδα.τουλαχιστον χαιρομαι που βρισκω πολλους ανθρωπους να εχουν την ιδια αποψη.
σ'ευχαριστω για το σχολιο στο layout,σημαινει πολλα για μενα μιας και ηταν η πρωτη μου αποπειρα στον σχεδιασμο.οι παλιοι του blog μονο ξερουν απο ποσα κυματα περασε το layout μεχρι να φτασει εδω.μακαρι να ειχα περισσοτερο χωρο γιατι αυτοι οι θρυλοι που τοσο λατρευω δεν μπορουν να περιοριστουν στη μια σελιδα.
Βασικά το σχόλιο θα έμπαινε κανονικά στο από πάνω κείμενο, το Charlie Wilson's War, με το οποίο διαφωνώ ριζικά και κάθετα.
Είδα όμως ότι λέγατε για το Children of Men κι είπα να δηλώσω κι εγώ τη λατρεία μου ;)
Για να φτάσουμε και στο: ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ Dunno!!! (το Legend για να επικυρώσω την ακυρότητά μου ακόμη δεν το έχω δει).
^καλη χρονια zubizabata,περιμενω καποια στιγμη τις αποψεις σου για το charlie wilson's war.θα με ενδιεφερε παρα πολυ να διαβασω ενα ανεπτυγμενο σκεπτικο αντιθετο απο το δικο μου.
Για να πω την αλήθεια, η συγκεκριμένη ταινία με άφησε ασυγκίνητο.
Τέτοιου είδους ταινίες είναι κάπως "επικίνδυνες" υπό την έννοια ότι μπορεί να σε κάνουν
να βαρεθείς πολύ εύκολα. Είναι δύσκολο για το σκηνοθέτη και (κυρίως) για το σεναριογράφο
να σου κρατήσει το ενδιαφέρον με (φαινομενικά) τόσα λίγα στη διάθεση του.
Βέβαια, όταν το πετύχει αυτό, το αποτέλεσμα είναι κάτι σαν το "cast away" των Zemeckis και Broyles Jr. (Thank you imdb!)
Πάντως, παρόλο που οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος τους, πάντα έχω την ελπίδα ότι θα δω ένα ακόμα "cast away"
ή τουλάχιστον κάτι σαν το πρώτο "Saw"...
το castaway θα το προσπεράσω γιατί χτυπάς ευαίσθητη φλέβα, που ξεκινά από την απέχθεια μου προς κάθε ερμηνεία του Tom Hanks, που ίσως προκάλεσε και τη βαρεμάρα μου για την εν λόγω ταινία.
μιλάς πάντως για ενδιαφέρον που βασίζεται σε λίγα στοιχεία...για ρίξε μια ματιά και σ'αυτές:
L'Année dernière à Marienbad (1961)
Primer (2004)
Dogville (2003)
Sleuth (1972)
Bom yeoreum gaeul gyeoul geurigo bom (2003)
η καθεμιά έχει το δικό της μινιμαλιστικό στοιχείο όλες όμως ανήκουν στα αριστουργήματα που με έχουν καθηλώσει. Η λίστα είναι τυχαία, και σε καμία περίπτωση ενδεικτική του εύρους της κατηγορίας αυτής.αν θες θα προσπαθήσω να θυμηθώ κι άλλες
Ναι, ξέχασα το dogville kai to ΑΚΧΦ και πάλι Άνοιξη! (τι άκυρος τίτλος κι αυτός) Πολύ καλά και τα δύο...
Τα δύο πρώτα δεν τα ξέρω... (Ίσως ήρθε ο καιρός να ανοιχτώ στον διεθνή κινηματογράφο - αν και έχω αρκετές κακές εμπειρίες...)
Όσο για το Sleuth είναι ήδη στην "to see list"
Καλή φάση πάντως! Μας δίνεις ιδέες...
Post a Comment