The Kingdom (2007)

Χρήμα Πλούτος Δύναμη Κυριαρχία.Προκατάληψη. Ένα βασίλειο απο μαύρο χρυσό γεννιέται. Η γαλήνη είναι επιφανειακή και κάθε ίχνος ασφάλειας χαμένο. Χρόνια ολόκληρα άνθρωποι γεννιούνται, πεθαίνουν, σκοτώνονται χωρίς να φέρουν καμία αλλαγή. Η εξουσία αλλάζει χέρια αλλά ποτέ δεν χάνεται. Ο χρόνος εγκαθιδρύει το σύστημα και το σύστημα νικά ακόμα και τον χρόνο.

Από τη μία κάθετι ρευστό, κι απο την άλλη η ακλώνητη επιθυμία του ανθρώπου για υπερίσχηση. Παιχνίδια επιβίωσης μοιρασμένα σε Ανατολή και Δύση, τρέχουν φανερά ή υποβόσκουν αφήνοντας πίσω τους αθώα θύματα. Απώλιες απο παντού, άλλες που αφορούν στις ζωές ανθρώπων που βρίσκονται στο λάθος μέρος την λάθος στιγμή, κι άλλες που γίνονται θεμιτά και μέσα στον φανατισμό και την προσήλωση τους, κρύβουν έναν ανώτερο σκοπό που μόνο λίγοι είναι σε θέση να κατανοήσουν.

Όταν η ιστορία φτάσει στο επόμενο σημείο καμπής της, μια επανάσταση θα οργανωθεί κρυφά και θα ποτιστεί με αίμα αθώων ανάμεσα σε ενόχους. Σ’ αυτό το φαινόμενο οι προκαταλήψεις ωθούν το μίσος και την ανάγκη για εκδίκηση στα άκρα, και μόνο μια ευαίσθητη καρδιά μπορεί να λυγίσει μπροστά στον πόνο και στον τρόμο που τα σκοτεινά αυτά συναισθήματα προκαλούν. Μα δυστυχώς στον βασίλειο του πολέμου, κάθε ευαίσθητη καρδιά παύει να χτυπά.

Πολύ καλή η προσπάθεια του συγγραφέα Matthew Michael Carnahan και του σκηνοθέτη Peter Berg που πλαισιώνουν αυτην την ημι-ανεξάρτητη παραγωγή, και φέρνουν τον αμερικανικό κινηματογράφο, λίγο πιο κοντά σε ανοιχτόμυαλα σενάρια. Από πολύ νωρίς ο θεατής διαμορφώνει ένα πλαίσιο προκατάληψης για να αντιμετωπίσει τα πρόσωπα και τις καταστάσεις της ταινίας, σύμφωνα με το οποίο οι Αμερικανοί είναι οι κακοί της μιας πλευράς που θέλουν να βλέπουν τον εαυτό τους σαν σωτήρες ολόκληρου του κόσμου, που νομίζουν πως τους ανήκει, και παρουσιάζονται ως οι σωστοί και εξειδικευμένοι να αντιμετωπίσουν κάθε κατάσταση καλύτερα από κάθε άλλον, κι από την άλλη οι φανατισμένοι ανατολίτες, που το μίσος στην καρδιά τους είναι τέτοιο, που δεν διστάζουν να δώσουν την ζωή τους άσκοπα, παρασύροντας μαζί τους στο θάνατο εκατοντάδες αθώους.

Μαζί με τους ήρωες της ταινίας όμως συνειδητοποιούμε πολύ αργότερα, πως η γκάμα των ανθρωπίνων συναισθημάτων είναι η ίδια παντού, και μπορεί ο τρόπος με τον οποίο χαιρόμαστε, πονάμε, εκδικούμαστε, να είναι διαφορετικός, αλλά το γέλιο και το δάκρυ σημαδεύουν το ίδιο κάθε ανθρώπινη ψυχή. Όταν πια απαλλαχτούμε τελείως από τις στερεότυπες πλοκές, αυτό που μένει είναι μια δυνατή ιστορία, γεμάτη από κάθε λογής συναίσθημα, με στέρεες ερμηνείες πάνω σε εύθραυστους ρόλους, όμορφες σεναριακές συνδέσεις των γεγονότων που προκαλούν αυθεντικά συναισθήματα, κι ένα κατάλληλα επιλεγμένο καστ με αρχηγό τον χαμαιλέοντα Jamie Foxx, την πιο αγαπημένη πράκτορα της τηλεόρασης Jennifer Garner, τον καλό Chris Cooper που τρελαίνεται να παίζει τον κακό, και τον όλο εκπλήξεις Jason Bateman του Arrested Development.

ΥΓ. Η ταινία ξεκινά με μια εντυπωσιακή εξιστόριση της ανόδου της Ανατολής, τον συνδυασμό του πετρελαίου με το όνομα της και την εγκαθίδρυση της κυριαρχίας της σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο μέσα στην πάροδο των χρόνων, παρουσιασμένη με όμορφα εφέ και εντυπωσιακό μοντάζ. Ρίξ'τε μια ματιά σ' αυτό το βίντεο και θα καταλάβετε τι εννοώ (The Kingdom - first 4 minutes)