Το ιδανικό καστ, με την ιδανική σκηνοθεσία, με τους ιδανικούς συμβολισμούς, με τις ιδανικές ερμηνείες, με την ιδανική μουσική επένδυση, και με την πιο ιδανική "one-take" σκηνή που έχετε δει ποτέ, συντελούν σε μια από τις καλύτερες και τις αρτιότερα γυρισμένες ταινίες των τελευταίων χρόνων (αν όχι δεκαετιών).
Σε έναν ιδανικό κόσμο το γέλιο ενός παιδιού στολίζει κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα, γεμίζει τον άνθρωπο με ελπίδα και φωτίζει κάθε σκοτεινό σημείο του κόσμου. Σε έναν κόσμο που κάθε ελπίδα έχει χαθεί, και κάθε γωνιά του έχει γεμίσει από καταστροφή και απόγνωση, το κλάμα ενός μωρού μπορεί να αρχίσει και να σταματήσει τον πόλεμο. Στον κόσμο που τα παιδιά των ανθρώπων δεν υπάρχουν, τα αντικαταθλιπτικά χάπια αποτελούν διατροφική συνήθεια, κάθε μορφής ασφάλεια περιορίζεται από την τρομοκρατία της χαμένης ελπίδας, τα ζώα έχουν χάσει το βασίλειο τους και έχουν πάρει την θέση τους στο καθημερινό μαρτύριο των ανθρώπων, και το άκουσμα της σωτηρίας σβήνει μαζί με το βουητό που αφήνουν τα νεκρά κύτταρα στα αυτιά τους, για ποια αλλαγή μπορεί να προσεύχεται κανείς?
Μέσα από τις στάχτες της καταστροφής όμως, θα γεννηθεί ένας καινούργιος φοίνικας, που θα σηκώσει στα φτερά του όλον τον ανθρώπινο πόνο, και με κάθε φτερούγισμα του θα καλύπτει έναν έναν τους ήχους της απόγνωσης. Σσσσσσς.... κάπου εκεί έξω ένα μωρό κλαίει για την σωτηρία μας!
1 comment:
Αν υπήρξε ποτέ μια σκεπτόμενη ταινία με στοιχεία φαντασίας αυτή είναι η συγκεκριμένη, τουλάχιστον τα τελευταία 5-6 χρόνια.
Επί τη ευκαιρία θα ήθελα να σου προτείνω μια ταινία
Λέγεται "The Host" στην Ελλάδα ήρθε πρόσφατα με τον τίτλο "Ο επισκέπτης" (αν δεν κάνω λάθος).
Για περιπτώσεις μερικών ταινιών που πιθανώς να σε ενδιαφέρουν σου παραθέτω τo παρακάτω link από το αγγλόφωνο blog μου(τα 2 από τα 3 blog entries αναφέρονται σε ταινίες):
http://deadpoolstrikesback.blogspot.com/
2007_03_01_archive.html
Συνέχισε την καλή δουλειά!
Post a Comment