Monday, February 09, 2009

Il Postino (1994) - Το τελευταίο γράμμα!

Παιδεύομαι αρκετή ώρα να βρω ένα τρόπο να αποφύγω τα στερεότυπα, αλλά δεν το κόβω να τα καταφέρνω. Το Silent Vespers γλίτωσε παλαιότερα μια-δυο φορές το κλείσιμο, αλλά απ'ότι φαίνεται ήρθε η ώρα του. Έχω τη διάθεση να συνεχίσω να γράφω, αλλά κάποια περιστατικά με έκαναν να συνειδητοποιήσω ότι η ζωή μου περναέι από μια δύσκολη φάση, που το blog δεν έχει θέση. Δυστυχώς την πληρώνει χωρίς να φταίει, αλλά είναι ένα πρώτο βήμα για μια σειρά από αναπόφευκτες αλλαγές που πρέπει να κάνω. Ίσως να έχω κάποια στιγμή την όρεξη να επανέλθω στις κριτικές σκέψεις που τόσο αγάπησα, αλλά προς το παρόν για αλλαγή θα χαρώ να δω ταινίες που θα αφήσουν αβίαστα το αποτύπωμά τους στο μυαλό μου και πουθενά αλλού.

Όταν ξεκίνησα το blog αυτό ικανοποιούσα μια εγωιστική μου ανάγκη να κρατάω αρχειακά κάποιες σκέψεις για ταινίες που δεν ήθελα να ξεχάσω. Μετά από τις απρόβλεπτες γνωριμίες και ευκαιρίες που ήρθαν μαζί του όμως, δεν μπορώ παρα να νοιώθω ευγνωμοσύνη.

Χωρίς να κάνω μαντεψιές για πιθανό comeback, θα κλείσω με αναφορά σε κάποιες εκρεμμότητες.

-Το αφιέρωμα στον Pedro έχει μείνει ανολοκλήρωτο, αλλά δεν προκειται να αφήσω τον αγαπημένο μου σκηνοθέτη παραπονεμένο. Όποιος ενδιαφέρεται λοιπόν θα μπορεί να βρει το αφιέρωμα σε ξεχωριστή διεύθυνση -όπως έκανα και με τους Marx Bros- την οποία θα την βάλω σε banner στα αφιερώματα την επόμενη εβδομάδα.

-Το post για τα όσκαρ, δεν θα το κάνω τελικά, μιας και δεν έχω δει ακόμα το Rachel Getting Married και το Frost\Nixon, οπότε μάλλον θα τα συζητήσουμε εν καιρώ σε άλλα αγαπημένα κινηματογραφικά στέκια της blogόσφαιρας.

-Το blog όσο μου το επιτρέπει ο blogger θα παραμένει online για αρχειακούς σκοπούς. Το ίδιο και το προφίλ μου με τα στοιχεία επικοινωνίας. Γνωστοί και μη, θα μπορούμε να τα λέμε και πέραν του χώρου αυτού. Άλλωστε όσο προλαβαίνω θα συνεχίζω το σχολιασμό στα αγαπημένα μου blog.

-Στα draft έχουν μείνει αρκετές ταινίες, τα κείμενα των οποίων δεν κατάφερα ποτέ να ολοκληρώσω ή θεώρησα ότι δεν με ικανοποιούσαν όπως γράφτηκαν. Από όλες, αυτή τη στιγμή, μένει μόνο μία που νοιώθω ότι θέλω όπως-και-δήποτε να σου μεταφέρω.

"Il postino (1994)
Ο Massimo Troisi έδωσε τη ζωή του (στην κυριολεξία), για να μας προσφέρει μια από τις συγκινητικότερες και πιο ανθρώπινες ερμηνείες στην ιστορία του κινηματογράφου. Με φόντο τη μαγευτική ποίηση του Pablo Neruda, ο αγαπημένος "ταχυδρόμος" παραδίδει μαθήματα ζωής, για την αναζήτηση της ποιητικότητας που κρυβει ο καθένας μέσα του, και τα σημάδια που την ξεσκεπάζουν στα πιο απίθανα σημεία, και μας αναγκάζουν να παραδοθούμε στα πιο αισιόδοξα όνειρα. Μια ταινία από τα πολλά κρυφά διαμάντια του παγκόσμιου κινηματογράφου που θα σε σημαδέψει μ'ένα χαμόγελο κι ένα δάκρυ μαζί. Και παρά το γλυκόπικρο της ιστορίας, το συναίσθημά της θα σε συντροφεύει για μια ζωή"



(Hasta siempre...;)

9 comments:

Duncan said...

Τι πράγμα??? :-( :-( :-(

Από τη μία καταλαβαίνω ότι έχεις σίγουρα τους λόγους σου για να προβείς σε μία τέτοια κίνηση, αλλά από την άλλη δεν μπορώ να μην εκφράσω την (εγωιστική) λύπη μου γι' αυτή σου την απόφαση.

Παρόλο που είμαι πρόσφατος αναγνώστης σου, μου έδωσες πολλές φορές την ευκαιρία μέσω των παραστατικότατων περιγραφών και αναλύσεων σου, να δω πολύ καλές ταινίες. Επιπλέον, το ώριμο και ποιοτικό κλίμα του blog ευνοεί ακόμα και δευτερεύουσες αναλύσεις από τους εκάστοτε επισκέπτες. (Ειδικά αυτή την τελευταία πτυχή, την καταχράστηκα μέχρι εκεί που δεν πήγαινε...)

Τι να πω? Κατανοώ ότι είναι πολύ λεπτό το ζήτημα και γι' αυτό δεν θα αναλωθώ σε κλισέ του τύπου: "Ξανασκέψου το" κλπ, γιατί φαντάζομαι ότι αυτή την απόφαση την πήρες μόνο μετά από ώριμη σκέψη. Το μόνο που θα πω είναι ότι εμένα θα μου λείψει αυτό το blog.

Εύχομαι τα εν λόγω προβλήματα στα οποία αναφέρεσαι, να είναι παροδικά και να επιστρέψεις κάποια στιγμή κοντά μας, γιατί αυτό το blog είναι μια ποιοτική καλλιτεχνική δημιουργία που στηρίζει την έβδομη τέχνη...

Όπως και να 'χει, καλή συνέχεια σε ότι αποφασίσεις να κάνεις!

Πίκος Απίκος said...

Γενικά έχω την αίσθηση ότι δεν υπάρχει μπλόγκερ με ένα χρόνο τουλάχιστον μπλογκιγκ στην πλάτη που να μην έχει σκεφτεί να σταματήσει να μπλογκάρει ή να κλείσει το μπλογκ του. Μου έχει σύμβεί και με τα δύο μπλογκ μου κατά καιρούς και σίγουρα όσο περνάει ο καιρός (με την ευρύτερη έννοια του όρου) λόγω αλλαγών στη ζωή μου το μπλόγκιγκ έχει περάσει σε πολύ δεύτερο πλάνο. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με εσένα και είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο. Βάλε τη ζωή σου σε μία σειρά όσο καλύτερα μπορείς και το μπλόγκιγκ δεν πάει πουθενά.

Το λινκ σου πάντως δεν πάει πουθενά:). Eξάλλου τώρα που σταμάτας -προσωρινά ελπίζω- να γράφεις μπορώ να κάνω και ένα catching up με τα κείμενά σου στη διάρκεια του χρόνου.

Α, ρε Dunno όλα τα σκέφτεσαι τελικά:).

Nα σαι καλά.

Anonymous said...

έπεσα κατά λάθος στο μπλόγκ σου ψάχνοντας κριτικές για την ταινία ben x (τη μια και μοναδική φορά που σου άφησα σχόλιο!). Από τότε σε επισκεπτόμουν τακτικά για να διαβάσω -ακόμα κι αν διαφωνούσα τελικά- τις απόψεις σου για ταινίες που είδα ή σκόπευα να δω. Μου(με) άρεσε που στις κριτικές σου δεν υπήρχε ο ξερολισμός και η υπεροψία πολλών "επαγγελματιών" κριτικών. Πάνω από όλα πρέπει κανείς να σέβεται διαφορετικές απόψεις (π.χ. οτι κάποιος συμπαθεί τον Αλμοδοβάρ ; )! και αυτό νομίζω χαιρόμουν διαβάζοντάς σε.

Λυπάμαι που σταματάς αυτήν εδώ την επικοινωνία, αλλά μπορώ να καταλάβω ότι δεν είναι πιά στις προτεραιότητές σου. Νομίζω οτι η "αλλαγές" είναι απαραίτητες για να μπορεί ο άνθρωπος μέσα από αυτή τη διαδικασία να μαθαίνει και να εξελίσεται (πνευματικά).

Παρ'όλα αυτά ελπίζω πως θα σε ξαναβρούμε κάποια στιγμή εδώ γύρω!

Ως τότε λοιπόν antios amigo!

W. said...

:( Κρίμα

Δυστυχώς πολλές φορές η καθημερινότητα μας παίρνει από κάτω...

Γερά πάντως!

zisis said...

Θα μας λείψουν τα κείμενα και οι κινηματογραφικές σου επιλογές!

kioy said...

Εύχομαι ό,τι σε παίρνει μακρυά από το αγαπημένο ιστολόγιο, να μην είναι κάτι σημαντικό...
Άσε ένα παράθυρο ανοιχτό, και εμείς δεν θα πάψουμε να περνάμε να λέμε καλημέρα...:)

Anonymous said...

Είπα να μη βιαστώ να αφήσω σχόλιο, αλλά πάει σχεδόν ένας μήνας οπότε φαίνεται ότι μάλλον είναι οριστικό. Ελπίζω να τα πούμε σε κάποια αίθουσα και να είναι όλα καλά.

Chris Z. said...

Σε βλέπω τον τελευταίο καιρό (σαν blogger) λίγο πιο ενεργό πράγμα που με κάνει να νιώθω ιδιαίτερα χαρούμενος (και ας μη το δείχνω).. Το ότι δεν αφήνω σχόλιο δεν σημαίνει τίποτα... Ελπίζω τώρα που "ανεβαίνεις" σιγά σιγά να ξαναπάρει μπρος το θηρίο, αρκετά ξεκουράστηκες...

Την καλημέρα μου..

Unknown said...

thank you

سعودي اوتو