Ocean's Thirteen (2007)

Πάνω που ήμουν έτοιμος να σταμπάρω το 2007 ως την χρονιά των αποτυχημένων sequels, έρχονται οι 13 με την συμμορία τους να σώσουν την κατάσταση. Με μικρές και ασήμαντες επαναλήψεις των δυο προηγουμένων, μια δυνατή φρέσκια πλοκή, και με ένα καστ που στην αρχή μοιάζει άνοστο χωρίς το γυναικείο μπαχάρι του, αλλά με την ώρα αποδεικνύεται πιο καυτό από ποτέ (βλέπεις οι γκόμενες έρχονται και παρέρχονται αλλά η αντρική φιλία είναι παντοτινή), οι 13 φαίνεται πως κρατούσαν το πιο κρύο (και καλύτερο) πιάτο εκδίκησης για επιδόρπιο. Σ' αυτήν την ταινία τα πράγματα είναι πιο απλά, πιο χύμα, οι ηρωες δεν χρειάζονται πλέον συστάσεις, οι σωτηρες δεν περιορίζονται στον Danny και στον Rusty, και η τιμή και υπόληψη ενός φίλου αποδεικνύεται το κίνητρο για την πιο έξυπνα απλή και πιο πολύπλοκα πολύπλευρη εκδίκηση. Μεγάλο ατού της ταινίας ο Al Pacino σε έναν ρόλο που αν και δεν προσθέτει κάτι καινούργιο στο βιογραφικό του, δεν χορταίνουμε να τον βλέπουμε. Στο όλο μενού προσθέστε μερικούς παλιούς γνώριμους, αρκετά έξυπνα μικροαστειακια, όμορφα υπονοούμενα και αλληλοσυνδέσεις με την πραγματική ζωή των ηθοποιών (νομίζω ότι έχουμε άξιο διάδοχο του κόλπου "Julia Roberts"), το γνωστό υψηλής ποιότητας soundtrack, και έχετε μια ταινία που άξιζε να γυριστεί και ξεπερνάει τα κλισέ των αποτυχημένων sequel. Δεν ξέρω αν θα υπάρξει και συνέχεια, αλλά με τέτοια στοιχεία δεν βλέπω τον λογο γιατί όχι....