A Mighty Heart (2007)

Μια χαοτική πόλη, ένας κυκεώνας πολιτισμών, μια ανθρώπινη δίνη, θόρυβος κάθε μορφής, μια σκόνη που εισχωρεί παντού, ένα μόνιμο σύννεφο που εμποδίζει κάθε φως και βυθίζει την ατμόσφαιρα σε μια παλέτα γκρίζων χρωμάτων, και μια ανάσα που δυσκολεύει να βγει όσο γίνεται όλο και πιο αναγκαία, και πνίγει μαζί της την τελευταία ελπίδα για σωτηρία.

Από τα πρώτα κιόλας γρήγορα πλάνα της ταινίας, βυθιζόμαστε σ’ αυτόν τον αποπνικτικό κόσμο, που μοιάζει καταδικασμένος να μετρά συντρίμμια μετά τον πόλεμο που ανακάτεψε το χάος λίγο περισσότερο. Ανάμεσα στις σπασμένες πέτρες, την σκόνη που καταπίνει τον αέρα, τα παλιοσίδερα που σέρνονται στους δρόμους, τα γυμνά πόδια που χάνονται στο χώμα που πατούν, τις φωνές, τις σειρήνες και τις κόρνες που ουρλιάζουν, μια αγωνία προσπαθεί να βρει τρόπο να εκτονωθεί.

Ένας Εβραίος Αμερικανός δημοσιογράφος χάνεται στον κόσμο των προκαταλήψεων και της επιφανειακής φήμης και πέφτει θύμα απαγωγής. Η Γαλλίδα γυναίκα του, επίσης δημοσιογράφος, μένει πίσω να αναζητά στοιχεία μέσα σε χάρτινους κόσμους. Η Ινδή φίλη της που προσπαθεί να κρατήσει ενωμένα τα σπασμένα κομμάτια της ελπίδας που πεθαίνει. Ομάδες αστυνομικών και ειδικών ερευνητών κάθε εθνικότητας, αναζητούν μια βολική λύση στα προβλήματα τους.

Μια ανθρώπινη Βαβέλ έτοιμη να καταρρεύσει που προσπαθεί απεγνωσμένα να σωθεί. Η ελπίδα μοιράζεται στις γλώσσες και ξαφνικά ο ενιαίος πόνος σπάει και μοιράζεται στις ομάδες. Το ενδιαφέρον για την διατήρηση της ζωής ενός ανθρώπου δένεται για άλλους με την διατήρηση μιας φήμης, για άλλους με την αποφυγή της κατακραυγής και μόνο για τους αγνούς, με την σωτηρία της αγάπης και την προστασία της ελπίδας.

Η Angelina Jolie πλαισιώνει μια ταινία που της πάει πολύ και ερμηνεύει ένα είδος που μας είχε λείψει. Μην ξεχνάτε πως η ακαδημία την έχει τιμήσει ήδη μια φορά για την ερμηνεία της στο Girl interrupted, μια από τις προσωπικές μου αγαπημένες, και με τον ρόλο αυτό δεν αποκλείεται να την δούμε άλλη μια φορά ανάμεσα στις 5 υποψήφιες για το χρυσό αγαλματάκι.

Η ταινία άλλωστε είναι φτιαγμένη για να στηρίξει την ερμηνεία αυτή και ορισμένες φορές αναλώνεται στον ρόλο της αυτό, αλλά και το υπόλοιπο καστ στέκεται εξίσου αξιοπρεπώς. Μας δίνεται η ευκαιρία βέβαια, κυρίως στο πρώτο κομμάτι της ταινίας και μέσω της κίνησης της κάμερας και των γρήγορων εναλλαγών της εικόνας, να μπούμε στον κόσμο αυτό, να νιώσουμε την δυσφορία, την αγανάκτηση και την τάση για φυγή, και να έρθουμε κοντά σε αρκετούς χαρακτήρες.

Οι ίδιες τεχνικές δεν αφήνουν τον θεατή να ηρεμίσει και να επαναπαυτεί σε καμία φάση, μεταφέροντας πολύ παραστατικά το μετέωρο συναίσθημα της χαμένης ασφάλειας που κυριαρχεί σε μια εμπόλεμη περιοχή. Εκπληκτική είναι η κορύφωση της ταινίας και ο τρόπος που ο σκηνοθέτης επιλέγει να θάψει για πρώτη φορά τους εκκωφαντικούς θορύβους της πόλης μέσα στην ησυχία και να δώσει προτεραιότητα στις κραυγές της χαμένης ελπίδας, καθώς και μια πολύ τρυφερή ατμόσφαιρα που δημιουργείται στην σκηνή πριν τους τίτλους τέλους.

Σε αρκετές φάσεις θυμίζει την Babel, αλλά ο Michael Winterbottom σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να τα καταφέρει όπως ο Iñárritu, παρόλα αυτά η ταινία αξίζει γιατί παραμένει η αληθινή ιστορία του Daniel Pearl και της γυναίκας του Mariane, και καταφέρνει να σοκάρει χωρίς εικόνες φρίκης, να συγκινεί με τα αληθινά εμβόλιμα βίντεο χωρίς πρόσθετες σκηνοθετικές μελούρες, να δίνει νέο τόπο σε σκέψη για γεγονότα που οι περισσότεροι από εμάς ξεχάσαμε πολύ γρήγορα.

ΥΓ. με μία πρόχειρη αναζήτηση στο internet θα ανακαλύψετε πόσο καλή έρευνα έχει γίνει πριν την ταινία ωστε να σεβαστεί κάθε λεπτομέρια της αληθινής ιστορίας, σε βαθμό που προσθέτει ένα επιπλέον βάρος συγκίνησης για κάθε θεατή της τανίας.