Ratatouille (2007)

Υποσχέθηκα και κάτι πιο mainstream, και για να κρατήσω τον λόγο μου ιδού το Ratatouille. Αν και ομολογώ ότι είχε κάποια στοιχεία που ίσως το διαχωρίσουν από κάθε άλλη ταινία του είδους. Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι σιγά σιγά περνάει σε ταινίες animation η ιδέα ότι πέρα από τα εντυπωσιακά σχέδια, χρειάζονται και ίχνη σκηνοθεσίας. Είναι η πρώτη ταινία που βλέπω που οι δημιουργοί της θέλησαν να σκηνοθετήσουν πιο αυστηρά, και να πειραματιστούν με τρόπους που μπορούν να θέσουν σε σύγκριση το ratatouille με άλλες ταινίες, που δεν ανήκουν στην κατηγορία του animation.

Και δεν περιορίστηκαν μόνο στην σκηνοθεσία, αλλά προχώρησαν και στο σενάριο, που φυσικά κρατάει την βασική δομή του παραμυθιού που ζωντανεύει όταν υπάρχει πίστη, πασπαλισμένο με μερικά μηνύματα αισιοδοξίας και κατάργησης προκαταλήψεων και εξάλειψης αδικιών, αλλά πλαισιώνεται και με όμορφα παρασκηνιακά στοιχεία, και αστεία που ξεπερνούν τις απλές γκάφες.

Ο συνδυασμός όλων αυτών και φυσικά του εκπληκτικού animation σε κάνει να πιστεύεις ορισμένες φορές ότι βλέπεις μια ταινία με πραγματικούς ηθοποιούς, και φυσικά εδώ οι ερμηνείες είναι φτιαγμένες ακριβώς όπως πρέπει.

Και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό η ταινία είναι ντυμένη με ένα εκπληκτικό soundtrack που ταιριάζει απόλυτα με την μελαγχολική ατμόσφαιρα του νυχτερινού Παρισιού, με κορυφαίες στιγμές την γιορτή των ποντικιών (κανονικό rat pack μιλάμε) και τους τίτλους τέλους, οι οποίοι συνοδεύονται από ένα άλλο είδος εξίσου εντυπωσιακού animation.

Εν κατακλείδι δικαίως για την ταινία δημιουργήθηκε σούσουρο ότι ξεχωρίζει από όλες τις άλλες του είδους, αφού σε κάθε τομέα δημιουργίας προσθέτει κάτι καινούργιο, και οι δημιουργοί έχουν δώσει προσοχή σε κάθε λεπτομέρεια με τέτοιο τρόπο, που ανέβασαν πολύ τον πήχη για τις επόμενες παραγωγές. Μετά το αποτυχημένο Shrek III ήρθε το Ratatouille να μου ξαναδώσει ελπίδες ότι το animation ακόμα ακμάζει.

ΥΓ. δεν έχω καταφέρει να δω την ταινία με ελληνικές φωνές οπότε δεν ξέρω ποια να σας προτείνω, πάντως η αγγλική μεταγλώττιση μου άρεσε πάρα πολύ