Stardust (2007)

Ομολογώ ότι οι προσδοκίες μου για την συγκεκριμένη ταινία ήταν αρκετά χαμηλές και δεν περίμενα να είναι τόσο καλή. Κι αυτό γιατί έχουμε συνηθίσει όταν επιστρατεύονται τόσο γνωστοί ηθοποιοί για τέτοιες παραμυθένιες παραγωγές το αποτέλεσμα καταλήγει να είναι μια μέτρια ταινία με κράχτη τα μεγάλα ονόματα.

Η αστερόσκονη όμως δεν μένει μόνο εκεί. Από την πρώτη σκηνή δημιουργεί μια μαγευτική ατμόσφαιρα με τον υπέροχο συνδυασμό φωτογραφίας και ψηφιακής επεξεργασίας, και μας εισάγει σε έναν κόσμο που και εμείς οι ίδιοι θα θέλαμε να χαθούμε για πάντα.

Το μαγικό σετ συμπληρώνεται με πολύ ευφάνταστες ιδέες, που συνθέτουν την ιστορία της παραμυθένιας χώρας, και φυσικά με εκπληκτικά εφέ (μην περιμένετε το dvd τρέξτε στις μεγάλες οθόνες να την απολαύσετε). Επιπλέον το μακιγιάζ μεταμορφώνει εντυπωσιακά την Michelle Pfeiffer σε γριά μάγισσα που στην συνέχεια παίρνει την μορφή μιας νέας γυναίκας για να σφετεριστεί την κατάσταση και να κερδίσει την νεότητα για πάντα. Αναμφισβήτητα η κάθε σκηνή της είναι εθιστική αφού μας ξεπληρώνει το κενό που άφησε με τα 5 χρόνια απουσίας της από τα πλατώ.

Το μακιγιάζ σίγουρα δίνει και παίρνει, με αποκορύφωμα ένα σετ από εγκλωβισμένους στον κόσμο μας νεκρούς αποτυχημένους πρίγκιπες-υποψήφιους βασιλιάδες, που παρατηρούν όσα συμβαίνουν, βγάζουν γέλιο και με τα σχόλια τους θυμίζουν μια εκκεντρικά αστεία κριτική επιτροπή.

Από τα μεγαλύτερα ατού της ταινίας είναι αναμφισβήτητα ο Robert De Niro, που στην καριέρα του έχει αποδείξει ότι δεν φοβάται κανέναν ρόλο. Κι εδώ έρχεται να το αποδείξει περίτρανα, ερμηνεύοντας έναν απίστευτα διασκεδαστικό και ‘εκκεντρικό’ με τον δικό του τρόπο καπετάνιο (περιστοιχισμένο από ένα εξίσου διασκεδαστικό πλήρωμα), που αφήνει πίσω ακόμα και τον παρανοϊκό ρόλο του στα Analyze this\that.

Πέρα από τις ομολογουμένως δυνατές στιγμές της Pfeiffer και του De Niro, η χημεία όλων των ηθοποιών είναι πολύ καλή και μας βοηθάει να βυθιστούμε πιο βαθιά στον κόσμο τους, και να τους αγαπήσουμε σαν τους ήρωες των παιδικών μας παραμυθιών. Επιπλέον διάσπαρτοι στην ταινία εμφανίζονται πολλοί γνωστοί ηθοποιοί ως guest (Peter O' Toole, Rupert Everett, Sienna Miller, o αγαπημένος μου David Walliams κ.α.) και φυσικά τον ρόλο του αφηγητή έχει ο Ian Mckellen με την εκπληκτική βαριά φωνή που λατρέψαμε όπου κι αν εμφανίστηκε.

Το soundtrack της ταινίας δεν θα μπορούσε παρά να είναι εξίσου μαγευτικό, με πολύ όμορφες μελωδικές στιγμές, αλλά και με τα τυπικά πομπώδη και ηρωικά ακούσματα που αρμόζουν σε κάθε ταινία που ασχολείται σε τελική ανάλυση με την μάχη του καλού και του κακού.

Αναμφισβήτητα από τις πιο όμορφες ταινίες της χρονιάς που καλύπτει τόσο το είδος της ταινίας φαντασίας όσο και το είδος της κωμωδίας, και αποτελεί την καλύτερη προθέρμανση για τις γιορτές που μας περιμένουν. Ας ελπίσουμε ότι η δεύτερη συνέχεια της Ναρνια και Η Τριλογία Του κόσμου θα έχουν αντίστοιχη ποιότητα και θα είμαστε πολύ ευτυχισμένοι.