Παιδιά, αγάπη, φιλία, παιδοφιλία.Κορμί, έρωτας, ηδονή, διαστροφή.
Μερικοί άνθρωποι θα έχουν το θάρρος να εναντιωθούν σ’ αυτήν την απροσπέραστη πορεία και να τα βάλουν με το σύστημα, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα καταστρέψουν ο,τι είχαν ωραίο στη δική τους ζωή. Στο τέλος, η απορία του τι αξίζει και τι όχι, παραμένει αναπάντητη, αλλά το γέλιο ενός παιδιού, ζωγραφίζει τον κόσμο με χρώματα που αναιρούν καθετί κακό.
Μια ιστορία σκληρή για ευαίσθητες καρδιές, που δεν υπερβάλει, ούτε ωραιοποιεί τα πράγματα, αλλά παρουσιάζει με ένα θλιβερό φίλτρο μια υπόθεση απαγωγής που κρύβει πολλά περισσότερα από αυτά που δείχνει. Η αναζήτηση της αλήθειας γίνεται αυτοσκοπός, και χάνει τη σημασία της όταν η αντοχή των ανθρώπων απέναντι της, πρέπει να δοκιμαστεί.
Πολύ φρέσκια η σκηνοθεσία του Ben Affleck, που αν και χρησιμοποιεί κάποια κοινά τεχνάσματα για να εντυπωσιάσει, σε γενικές γραμμές μένει πιστός στην απλότητα των εικόνων αναδεικνύοντας τα συναισθήματα με μια εκθαμβωτική εναλλαγή θορύβων και σιωπών. Τα κάδρα του είναι όσο γεμάτα όσο πρέπει, επιτρέποντας στον θεατή να συμπληρώσει με τη ψυχολογία του, τις λιγότερο σημαντικές, οπτικά, λεπτομέρειες που παραμένουν, όμως ,σημαντικές για την εξέλιξη της υπόθεσης.
Μπορεί η ιστορία να περιστρέφεται γύρω από τα παιδιά, αλλά οι σκηνές μ’αυτά είναι εξαιρετικά λίγες, με τους ενήλικους να παίρνουν τη θέση τους και να παρουσιάζονται αβοήθητοι σε έναν κόσμο που μάλλον δεν τους ανήκει. Τα παιδιά είναι η ζωή, η θρησκεία, η αγάπη…Οι μεγάλοι με γνώμονα το καλό των παιδιών, προσπαθούν περισσότερο να σώσουν τους εαυτούς τους από τη μοναξιά, και το κενό που μένει σε έναν κόσμο χωρίς αυτά.
Εκπληκτικός είναι αυτός ο ψυχρός κόσμος που δημιουργείται από τις εύθραυστες ερμηνείες των πρωταγωνιστών, που πίσω από παιχνίδια, προσπαθούν να κρύψουν το δικό τους φόβο και την ανικανότητα τους. Ο Casey Affleck ανήκει σίγουρα στα πρόσωπα της χρονιάς, και έστω και λίγο καθυστερημένα, τραβά τα βλέμματα πάνω του, με την εκφραστικότητα του και την πολυεπίπεδη γραφική ερμηνεία του. Ελπίζω και μετά τη «Δολοφονία του Jesse James» οι ευκαιρίες για τέτοιους ρόλους, να συνεχίσουν να έρχονται βροχή.
4 comments:
Πείραξες κάτι στο blog και δεν μπορώ να δω τα κείμενα; Εξαφανίστηκε το background και φαίνεται μαύρο όλο το blog, για να διαβάσω το κείμενο πρέπει να το κάνω highlight!
Μέχρι το απογευματάκι το έβλεπα κανονικά το blog.
Anyway, μόλις είδα την ταινία και δεν μπορώ να πω πως μου άρεσε, αλλιώς την περίμενα. Μόνο το τελευταίο εικοσάλεπτο άξιζε.
δαναη δεν πειραξα κατι στο blog απλως καμια φορα το imageshack που φιλοξενει το φοντο μου, αργει να ανταποκριθει με αποτελεσμα να μην το φορτωνει.αν πατησεις με το ποντικι σου δεξι κλικ και view background,θα εισαι ενταξει
ΟΚ, σήμερα όλα καλά! Καλημέρα! :)
Εμένα πάλι αυτό που μου άφησε πιο έντονο η ταινία ανάμεσα στα πολλά νοήματα είναι πως δεν υπάρχει ασπρο και μαύρο.
Πως δεν μπορείς να είσαι ασφαλής κινούμενος πάντα στα πλαίσια του κανόνα.
Πως κάποιες φορές πρέπει να παίρνεις αποφάσεις που είναι αυστηρά δικές σου, και πως ότι και αν κάνεις τελικά θα έχεις κι ένα τίμημα να πληρώσεις.
Post a Comment