Τρίτη ταινία της κωμικής τετράδας, που ακόμα κρατάει το στυλ που υιοθέτησε στα σκετσάκια της εποχής του vaudeville, και προήλθε από ιδέα για ραδιοφωνική σειρά επεισοδίων. Ξεκινούν συμβολικά κλεισμένοι σαν 4 λαθρομετανάστες στα βαρέλια ενός καραβιού για να ξεχυθούν αργότερα όπως το ταλέντο τους στην μεγάλη οθόνη, και να καταλάβουν ολόκληρο το καράβι με τα κόλπα τους. Ακόμα οι χαρακτήρες τους είναι ρευστοί, αλλά η έμπνευση για τον ρόλο του καθενός έχει αρχίζει να ξεκαθαρίζει, ειδικά στην πιο εύκολη περίπτωση του Zeppo που θα ταυτιστεί στον ρόλο του ρομαντικού straight χαρακτήρα. Οι άλλοι 3 με την επιμονή τους στα ψεύτικα μουστάκια, τις περούκες και την ψευτο-ιταλική προφορά, θα εγκαθιδρύσουν τις περσόνες που εστιάζουν προς το παρόν στην κωμικότητά τους και αφήνουν για αργότερα τα αστείρευτά τους καλλιτεχνικά ταλέντα. Τα κωμικοτραγικά περιστατικά του καθενός είναι καθηλωτικά, αλλά όταν βρεθούν όλοι μαζί στο ίδιο κόλπο να ξεγελάσουν τις αρχές, γίνεται έκδηλη η εθιστικότητα των χαρακτήρων που σχηματίζουν την ομάδα και ξεχωρίζουν μέσα από αυτήν την ίδια στιγμή. Είναι μεθυστικά απολαυστική η ικανότητα τους να προσαρμόζουν έναν ρόλο σε 3 (κι αν υπολογίσουμε τον Zeppo σε 4) διαφορετικές περσόνες, κάτι που θα εκμεταλλευτούν με την μέγιστη αποτελεσματικότητα λίγο αργότερα στο Duck Soup.Στην ταινία κάνει ένα σιωπηλό cameo ο πατέρας τους Sam.
Τα 3 τελευταία χρόνια στην Paramount, έδωσαν την ευκαιρία για παράπλευρες ενασχολήσεις των αδελφών, που ασχολήθηκαν με το ραδιόφωνο, το θέατρο και τις περιοδείες. Εκτός από τον Zeppo, ο οποίος ξεκίνησε να ενδιαφέρεται περισσότερο για τα παρασκηνιακά ζητήματα της κινηματογραφικής βιομηχανίας, κάτι που θα άλλαζε την σύσταση της κωμικής ομάδας λίγο αργότερα.
Horse Feathers (1932)
Λίγο πριν το τέλος της συνεργασίας των Marx και της Paramount, τα αδέλφια ξεφεύγουν από
τις κομματιασμένες θεατρικές σκηνές, και προσπαθούν να δημιουργήσουν ταινίες με μεγαλύτερη συνοχή και ενιαία εξέλιξη πλοκής. Παρόλα αυτά δείχνουν ότι οι ρόλοι που έχει διαλέξει ο καθένας να στερεοτυπήσει τον εαυτό του, είναι αρκετά πετυχημένοι και παραμένουν σ’ αυτούς. Ο Harpo έχει κολλήσει για τα καλά σαν συνεργάτης του Chico, κι ο Groucho έχει την λεκτική διάνοια να στέκεται μόνος του. Αυτή τη φορά τα βάζει με το ακαδημαϊκό σύστημα, και τα αθλητικά στην εποχή της ποτοαπαγόρευσης, ενώ το κυνήγι του χρήματος παραμένει ένα από τα σταθερά παράπλευρα θέματα των ταινιών των Marx. Η θεματική ταινία είχε καλή ανταπόκριση από κοινό και κριτικούς, και τα αδέλφια αποφάσισαν να το συνεχίσουν λίγο ακόμα σε σημείο να θίξουν τα πολιτικά ήθη με την επόμενη τους δημιουργία, το Duck Soup. Η ταινία αυτή παρέμεινε η πιο πετυχημένη στην συνεργασία τους με την Paramount.
Λίγο πριν το τέλος της συνεργασίας των Marx και της Paramount, τα αδέλφια ξεφεύγουν από
τις κομματιασμένες θεατρικές σκηνές, και προσπαθούν να δημιουργήσουν ταινίες με μεγαλύτερη συνοχή και ενιαία εξέλιξη πλοκής. Παρόλα αυτά δείχνουν ότι οι ρόλοι που έχει διαλέξει ο καθένας να στερεοτυπήσει τον εαυτό του, είναι αρκετά πετυχημένοι και παραμένουν σ’ αυτούς. Ο Harpo έχει κολλήσει για τα καλά σαν συνεργάτης του Chico, κι ο Groucho έχει την λεκτική διάνοια να στέκεται μόνος του. Αυτή τη φορά τα βάζει με το ακαδημαϊκό σύστημα, και τα αθλητικά στην εποχή της ποτοαπαγόρευσης, ενώ το κυνήγι του χρήματος παραμένει ένα από τα σταθερά παράπλευρα θέματα των ταινιών των Marx. Η θεματική ταινία είχε καλή ανταπόκριση από κοινό και κριτικούς, και τα αδέλφια αποφάσισαν να το συνεχίσουν λίγο ακόμα σε σημείο να θίξουν τα πολιτικά ήθη με την επόμενη τους δημιουργία, το Duck Soup. Η ταινία αυτή παρέμεινε η πιο πετυχημένη στην συνεργασία τους με την Paramount.Duck Soup (1933)
Η τελευταία ταινία που οι Marx εμφανίζονται ως κουαρτέτο λίγο πριν την απόφαση αποχώρησης του Zeppo, είναι και η πρώτη τους προσπάθεια πολιτικής σάτιρας στην μεγάλη οθόνη. Πέρασε από διάφορα στάδια μέχρι να υλοποιηθεί, μιας και η Paramount θέλησε να εκμεταλλευτεί την προηγούμενη επιτυχία των αδελφών με το Horse Feathers, και να κυκλοφορήσει γρήγορα μια νέα δουλειά. Διάφορα κολλήματα καθώς και ο θάνατος του πατέρα των αδελφών τον Μάιο του 1933, έφερε πολύ πίσω την παραγωγή. Έδωσε όμως την ευκαιρία να εμπλακεί στην δημιουργία της ο καταξιωμένος σκηνοθέτης Leo McCarey, στον οποίο η ταινία χρωστάει μεγάλη μερίδα της επιτυχίας της, καθώς μπόρεσε να εμπνευστεί από προηγούμενα έργα των Chaplin και Laurel και Hardy, και να ανάγει τα αδέλφια σε άξιους σύγκρισης κωμικούς.
Στην ταινία οι ατάκες του Groucho διαδέχονται η μια την άλλη σε σημείο που δεν χρειάζεται άλλος διάλογος, ο Harpo παθαίνει εμμονή με το ψαλίδι του και μας προετοιμάζει για τις τσέπες-αποθήκες που θα ακολουθήσουν στο Love Happy, και σε συνδυασμό με τον Chico μας χαρίζουν μια απολαυστική σκηνή με το κόλπο του καθρέπτη (όταν ντυμένοι σαν τον Groucho έρχονται ξαφνικά ο ένας αντιμέτωπος με τον άλλο για να ταυτοποιήσουν τις κινήσεις τους). Όταν στην παρέα μπαίνει κι ο ίδιος ο Groucho το ταλέντο τους καταλύει τα πάντα, στον τρόπο που διατηρούν την ενότητα του χαρακτήρα χωρίς να αλλοιώσουν την προσωπική τους ταυτότητα. Ίσως η αρτιότητα της σκηνής και το χάρισμα της φυσικής κωμωδίας των τριών να ώθησε τον πιο straight κωμικό Zeppo (που κατά γενική ομολογία ήταν ο πιο αστείος από τα 5 αδέλφια της οικογένειας εκτός ρόλου) στην αποχώρηση. Λίγα χρόνια αργότερα ο Harpo θα επαναλάβει την περιβόητη σκηνή του καθρέφτη με την Lucille Ball σε ένα επεισόδιο του I Love Lucy. Η οξύτητα του πολιτικοποιημένου χιούμορ και η αυθόρμητη σωματική κωμωδία εκτός σεναρίου, αναγκάζουν πολλούς κριτικούς και μεγάλη μερίδα του κοινού, να αναγνωρίζουν το Duck Soup ως την καλύτερη δουλειά των αδελφών Marx.
Την ταινία συνοδεύει μια από τις πιο απολαυστικές παράπλευρες ιστορίες στην ιστορία των Marx. Μια εκ των βασικών δυο χωρών στην ταινία ονομάζεται “Freedonia”. Οι αγανακτισμένοι κάτοικοι της αληθινής συμπτωματικά-σχεδόν-συνονόματης περιοχής της Fredonia έξω από την Νέα Υόρκη, με επιστολή τους στα studio της Paramount ζήτησαν να αφαιρεθεί οποιαδήποτε αναφορά στο όνομα Freedonia για να αποφευχθεί η σύγχυση με την πραγματική περιοχή, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι η ταινία «έβλαπτε την εικόνα της πόλης τους». Σε απάντηση του ο Groucho σημείωσε πως ίσως θα έπρεπε να αλλάξουν οι ίδιοι το όνομα της πόλης μιας και «έβλαπτε την εικόνα της ταινίας τους».
Η τελευταία ταινία που οι Marx εμφανίζονται ως κουαρτέτο λίγο πριν την απόφαση αποχώρησης του Zeppo, είναι και η πρώτη τους προσπάθεια πολιτικής σάτιρας στην μεγάλη οθόνη. Πέρασε από διάφορα στάδια μέχρι να υλοποιηθεί, μιας και η Paramount θέλησε να εκμεταλλευτεί την προηγούμενη επιτυχία των αδελφών με το Horse Feathers, και να κυκλοφορήσει γρήγορα μια νέα δουλειά. Διάφορα κολλήματα καθώς και ο θάνατος του πατέρα των αδελφών τον Μάιο του 1933, έφερε πολύ πίσω την παραγωγή. Έδωσε όμως την ευκαιρία να εμπλακεί στην δημιουργία της ο καταξιωμένος σκηνοθέτης Leo McCarey, στον οποίο η ταινία χρωστάει μεγάλη μερίδα της επιτυχίας της, καθώς μπόρεσε να εμπνευστεί από προηγούμενα έργα των Chaplin και Laurel και Hardy, και να ανάγει τα αδέλφια σε άξιους σύγκρισης κωμικούς.Στην ταινία οι ατάκες του Groucho διαδέχονται η μια την άλλη σε σημείο που δεν χρειάζεται άλλος διάλογος, ο Harpo παθαίνει εμμονή με το ψαλίδι του και μας προετοιμάζει για τις τσέπες-αποθήκες που θα ακολουθήσουν στο Love Happy, και σε συνδυασμό με τον Chico μας χαρίζουν μια απολαυστική σκηνή με το κόλπο του καθρέπτη (όταν ντυμένοι σαν τον Groucho έρχονται ξαφνικά ο ένας αντιμέτωπος με τον άλλο για να ταυτοποιήσουν τις κινήσεις τους). Όταν στην παρέα μπαίνει κι ο ίδιος ο Groucho το ταλέντο τους καταλύει τα πάντα, στον τρόπο που διατηρούν την ενότητα του χαρακτήρα χωρίς να αλλοιώσουν την προσωπική τους ταυτότητα. Ίσως η αρτιότητα της σκηνής και το χάρισμα της φυσικής κωμωδίας των τριών να ώθησε τον πιο straight κωμικό Zeppo (που κατά γενική ομολογία ήταν ο πιο αστείος από τα 5 αδέλφια της οικογένειας εκτός ρόλου) στην αποχώρηση. Λίγα χρόνια αργότερα ο Harpo θα επαναλάβει την περιβόητη σκηνή του καθρέφτη με την Lucille Ball σε ένα επεισόδιο του I Love Lucy. Η οξύτητα του πολιτικοποιημένου χιούμορ και η αυθόρμητη σωματική κωμωδία εκτός σεναρίου, αναγκάζουν πολλούς κριτικούς και μεγάλη μερίδα του κοινού, να αναγνωρίζουν το Duck Soup ως την καλύτερη δουλειά των αδελφών Marx.
Την ταινία συνοδεύει μια από τις πιο απολαυστικές παράπλευρες ιστορίες στην ιστορία των Marx. Μια εκ των βασικών δυο χωρών στην ταινία ονομάζεται “Freedonia”. Οι αγανακτισμένοι κάτοικοι της αληθινής συμπτωματικά-σχεδόν-συνονόματης περιοχής της Fredonia έξω από την Νέα Υόρκη, με επιστολή τους στα studio της Paramount ζήτησαν να αφαιρεθεί οποιαδήποτε αναφορά στο όνομα Freedonia για να αποφευχθεί η σύγχυση με την πραγματική περιοχή, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι η ταινία «έβλαπτε την εικόνα της πόλης τους». Σε απάντηση του ο Groucho σημείωσε πως ίσως θα έπρεπε να αλλάξουν οι ίδιοι το όνομα της πόλης μιας και «έβλαπτε την εικόνα της ταινίας τους».
Το Duck Soup αποτέλεσε το τέλος μιας εποχής με τον Zeppo να γίνεται ατζέντης μαζί με τον αδερφό του Gummo, με ένα από τα πιο πετυχημένα γραφεία στο Hollywood (σ’ αυτούς χρωστάμε την καριέρα των Jack Benny και Lana Turner, ανάμεσα σε άλλους). Στον ίδιο χρόνο του δόθηκε η ευκαιρία να δημοσιεύσει κάποιες από τις εξαιρετικές εφευρέσεις του, με κορυφαία ένα ρολόι χειρός που μετράει του παλμούς της καρδιάς και προειδοποιεί σε περίπτωση εμφράγματος (η ποικιλομορφία των ταλέντων στην οικογένεια είναι δεδομένη). Τα υπόλοιπα 3 αδέλφια έληξαν την συνεργασία τους με την Paramount, για οικονομικούς λόγους και για περιορισμό της καλλιτεχνικής τους ελευθερίας, και για λίγο καιρό, άρχισαν να οργανώνονται για μια μεγάλη επιστροφή στα θέατρα. Ήταν η φιλία του Chico με τον αδικοχαμένο παραγωγό Irving Thalberg που θα άλλαζε την πορεία της 3αδας και θα τους έδινε μια δεύτερη ευκαιρία στον κινηματογράφο.
Στο επόμενο: Marx Bros Special - Μέρος 4ο: Μια δεύτερη ευκαιρία στην MGM
1 comment:
Hello. This post is likeable, and your blog is very interesting, congratulations :-). I will add in my blogroll =). If possible gives a last there on my blog, it is about the Wireless, I hope you enjoy. The address is http://wireless-brasil.blogspot.com. A hug.
Post a Comment