Αυτή η ταινία αποτέλεσε την αρχή του τέλους για την τριάδα Marx. Αν και ποιοτικά συναγωνίζεται τις καλύτερες δουλειές τους, η αλλαγή των ρόλων που επέβαλε η MGM έστρεψε μεγάλη μερίδα του κοινού εναντίον της και μακριά από τα αδέλφια. Η εμφάνιση τους προσαρμόζεται στο «δυτικό» θέμα της ταινίας, και για μεγάλο μέρος της λείπουν τα χαρακτηριστικά εξαρτήματα των Chico και Harpo (πρώτη φορά που αποχωρίζονται τα καπέλα τους), ενώ ο Groucho κρατάει μόνο τις ατάκες από τον ρόλο του. Πλέον έχει μεταμορφωθεί σε έναν ευκολόπιστο δειλό που ακόμα κι οι μικρο-απατεώνες αδελφοί του μπορούν να εκμεταλλευτούν. Συγχρόνως από δίπλα του λείπουν οι γυναίκες με εξαίρεση ελάχιστα μικρο-πειράγματα, ενώ για πρώτη φορά παίζει κιθάρα μιας και τα μουσικά νούμερα των αδελφών του φαίνονταν αρκετά επιτυχημένα. Μάλιστα τα κομμάτια του Chico και Harpo σε αυτήν την ταινία, αποτελούν ίσως την καλύτερη και πιο εντυπωσιακή δουλειά τους, παρουσιασμένα με μια απλότητα που τους κάνει σεμνούς αν και είναι οι καλύτεροι οργανοπαίκτες στον κόσμο του κινηματογράφου κι όχι μόνο. 
είναι ιδιαιτέρως σημαντική, μιας και αναπτέρωσε τις ελπίδες των εταιριών διανομής καθώς και των ίδιων των Marx, και ενώ αρχικά είχε οριστεί ως η τελευταία τους, τους ώθησε να μείνουν λίγο ακόμα καιρό μαζί και να κυκλοφορήσουν δύο ακόμα ταινίες (ανάμεσα στις οποίες το A night in Casablanca, που συγκαταλέγεται στα κορυφαία δημιουργήματά τους). Ακολουθώντας το στερεότυπο για την εταιρία μοτίβο της πλοκής κατά την οποία οι Marx καλούνται να διαλευκάνουν μια ιστορία διαφθοράς, πάντα με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο, μοιράζουν ευχάριστα τις αστείες σκηνές σε όλη την ταινία, ενώ τα ταλέντα του καθενός εδώ εμπλουτίζονται με πρωτότυπους συνδυασμούς, όταν ο Harpo κάθεται να συνοδεύσει τον Chico στο πιάνο, κι όταν χαμένος στα λυρικά όνειρά του συνοδεύει εις διπλούν τον εαυτό του σε ένα μοναδικό κοντσέρτο, ενώ συγχρόνως δένει για πρώτη φορά μαγευτικά με τον Groucho, ως ο εκκεντρικός βοηθός ενός εκκεντρικά μεγαλοφυούς ντετέκτιβ. Η μόνη αδικία στην φυσική τους κωμωδία έρχεται με την χρήση ειδικών εφέ στην τελευταία σκηνή καταδίωξης, που κατά τα άλλα είναι ιδιαίτερα απολαυστική.A night in Casablanca (1946)
Μια δεξιοτεχνικά δοσμένη κωμωδία που δεν διστάζει να εκμεταλλευτεί την Casablanca (1942) και μάλιστα να την διακωμωδήσει έμμεσα, χωρίς όμως να εγκλωβίζεται στα πλαίσια μιας παρωδίας. Τα αδέλφια αναπροσδιορίζουν τους ρόλους τους και παίρνουν διάφορες θέσεις που τους καθιστούν αρεστούς, αλλά ανακυκλώνουν κόλπα που αναπτύχθηκαν στα θεατρικά τους χρόνια και αγαπήθηκαν ήδη σε άλλες ταινίες. Η κατάσταση σώζεται βέβαια με τις έξυπνες εξελίξεις και ανανεώσεις του κόλπου με τον Groucho στην ντουλάπα που αυτή τη φορά την μοιράζεται με τα δύο αδέλφια του, την παντομίμα του Harpo με αποδέκτη τον Groucho, το σκετς της υπερφορτωμένης με κόσμο αίθουσας διασκέδασης σε αντιδιαστολή με την γεμάτη καμπίνα του Groucho στο A night at the opera, και η διεύθυνση ολόκληρης ορχήστρας από τον chico που κλέβει άλλη μια φορά την παράσταση ενόσω παίζει δεξιοτεχνικά το πιάνο.Με την ανακοίνωση της ταινίας η Warner Bros βομβάρδισε με γράμματα τα αδέλφια ζητώντας την αλλαγή του τίτλου της ταινίας καθώς και την διαβεβαίωση ότι δεν θα σατιρίσει με κανέναν τρόπο την Casablanca που κυκλοφόρησε η ίδια 4 χρόνια πριν. Η απάντηση του Groucho με ένα εκτενές γράμμα είναι πραγματικά απολαυστική, κι αξίζει μια ανάγνωση.
Γεννήθηκε μέσα στην προσπάθεια του Groucho να σώσει από τα χρέη τον Chico και να
επαναφέρει τους Marx στο προσκήνιο. Η συνεχής πίεση της ΜGΜ να ξεφύγουν από τα θεατρικά sketches και να εντάξουν τους εαυτούς τους σε ταινίες με πλοκή, θάβει δυστυχώς το ταλέντο τους σε μια υπόθεση κακώς δομημένη και οργανωμένη. Αυτό γίνεται ακόμα πιο θλιβερό, όταν στις λίγες στιγμές ελευθερίας σεναρίου, κυρίως προς το τέλος της ταινίας, ξεδιπλώνονται σκηνές κωμικής ιδιοφυΐας, και φυσικής κωμωδίας, που συναγωνίζονται αξιοπρεπώς τις παλαιότερες δημιουργίες τους και σώζουν την ταινία. Αξιομνημόνευτη η σκηνή με την Marilyn Monroe σε ένα από τα πρώτα μικρά περάσματα της καριέρας της. Ξεχωριστή είναι η πρώτη σόλο προσπάθεια του Harpo να σταθεί ως αυτόνομος χαρακτήρας και μέσα από την κωμωδία του να καταφέρει να περάσει και συγκίνηση. Μοιραία το Love Happy αποτέλεσε την τελευταία επίσημα ταινία των αδελφών, που παρόλη την σύντομη καριέρα τους πέρασαν για πάντα στην ιστορία ως εξαίρετοι κωμικοί, και το σημαντικότερο καταλαμβάνουν άξια την θέση στις καρδιές μας δίπλα στον Chaplin, τον Lloyd και τον Keaton.
No comments:
Post a Comment