Ιστορία 52 - aka Tale 52 (2008)

Η οπτική καταγραφή του υποσυνείδητου, στην μάχη του με την πραγματικότητα και το ασυνείδητο, ξεδιπλώνεται σε κλίμακα χρόνου που εγκλωβίζεται σε μία ατέρμονη λούπα. Η αρχή ΕΙΝΑΙ το τέλος ΕΙΝΑΙ η μέση ΕΙΝΑΙ η αρχή είναι...

Εφιαλτικές αλήθειες που πασχίζουν να βγουν από θαμμένα όνειρα, και ονειρικές πραγματικότητες που προβάλλονται με μάτια κλειστά, μπλέκουν με τις σκέψεις, κι αρκεί ένα μικρό ερέθισμα, για να μηδενιστεί ο χρόνος κι αμέσως να ξαναρχίσει. Κάθε εμπειρία κλείνεται σε μια σκοτεινή πλευρά του μυαλού, μέχρι η πρώτη ελπίδα ή η ύστατη απελπισία της δείξει το δρόμο για την αναβίωση.

Ο Ιάσονας θα ξεκινήσει μια εκστρατεία στο δικό του υποσυνείδητο, και μαζί του ο σκηνοθέτης Αλέξης Αλεξίου, ένα ταξίδι στο σινεμά των μεγάλων δημιουργών, κι όπως ο ήρωάς του συγκεντρώνει τις εμμονές του και σχηματίζει την φυλακή της δικής του αυτο-τιμωρίας, έτσι κι ο ίδιος δημιουργεί το δικό του σινεμά. Οι κάμερες τρεμοσβήνουν σε πλάνα που θολώνουν πάνω στις λεπτομέρειες μα αποκαλύπτουν συγχρόνως τα μυστικά μονοπάτια του μυαλού σε σημείο που η παρακολούθηση αγγίζει την ηδονοβλεψία. Τα κάδρα περιορίζονται από φυσικά πλαίσια και οι ήρωες ξεγλιστρούν από χαραμάδες για μία φιμωμένη ανάσα, μέχρι να επιστρέψουν στην κατάψυξη των σκέψεων που δεν σβήνουν ποτέ, παρά μόνο σαπίζουν...

Δωμάτια μοντέρνα φτιαγμένα από τοίχους που διαλύονται σταδιακά, το σύμβολο ενός κρανίου που οι σκέψεις διογκώνουν από μέσα προς τα έξω, μα η ψύχωση με την συντήρηση της "ιδιοκτησίας", θα γίνει ο μύκητας που το κατατρώει από παντού. Κάθε συνήθεια αλλοιώνεται από την επανάληψη, και κάθε διαφοροποίηση δεν φτάνει για να αλλάξει την ημερομηνία λήξης ενός καταδικασμένου έρωτα.

Η αποδόμηση της αλήθειας επιταχύνεται όσο οι διάδρομοι του μυαλού γεμίζουν με ψευδαισθήσεις, η ελπίδα της διαφυγής μικραίνει όσο ο λαβύρινθος του φανταστικού διογκώνεται με τις εφιαλτικές αναμνήσεις του πραγματικού, κι η πιο βασανιστική τιμωρία δεν είναι η μετάνοια για ότι κακό συνέβη, αλλά η σκέψη όλων των καλών που δεν συνέβησαν ποτέ!

"Η ιστορία που σας είπα δεν ήταν η δική μου...ήταν η ιστορία ενός ανθρώπου που καταγράφει μια ιστορία που μοιάζει με την δική του"

ΥΓ 1. Τα συγχαρητήρια στον Αλέξη Αλεξίου δεν είναι αρκετά για να του ανταποδώσω αυτό που η ταινία του μου προσέφερε. Το γεγονός ότι το σινεμά που δημιούργησε δεν έχει εθνικότητα, αλλά ξεπερνά κάθε γλώσσα και στερεότυπη καλλιτεχνική έκφραση είναι αρκετό από μόνο του.

ΥΓ2. Ο δημιουργός βρήκε τους ιδανικούς πρωταγωνιστές, με τον Γιώργο Κακανάκη (Ιάσονας) να ακροβατεί αριστοτεχνικά ανάμεσα στην σχιζοφρένεια και στην απόγνωση, με τρόπο που όλη η πνευματική παράνοιά του ζωγραφίζεται στο προσωπό και τον τρόπο του να μιλάει, και με την ιδανικά πλασμένη Σεραφίτα Γρηγοριάδου (Πηνελόπη) που με την ευγένειά της ερμηνείας της αποτελεί την ιδανική σύζηγο που αντέχει την αναμονή μέχρι ο άνδρας της να γυρίσει από το βασανιστικό ταξίδι των παραισθήσεων του.

ΥΓ3. Περιμένω με αγωνία τα νέα για το εκπληκτικό soundtrack με την υπογραφή των Γιάννη -Φελιζόλ- Βεσλεμέ και Peekay Tayloh, που έχει στοιχειώσει το μυαλό μου από το εκπληκτικό ξεκίνημα μέχρι το αριστουργηματικό φινάλε της ταινίας.

ΥΓ.4 Η πρώτη ερωτική σκηνή της ταινίας, έχει ξεπηδήσει μέσα από τον δικό μου ιδανικό τρόπο σκηνοθεσίας. Όταν την παρακολουθούσα ένοιωσα τον σκηνοθέτη να διεισδύει στο δικό μου υποσυνείδητο. Ακόμα ανατριχιάζω...

ΥΓ5. Την πέμπτη 10 Απριλίου βγαίνει στις ελληνικές αίθουσες η ταινία, μην την χάσετε με τίποτα!