Να που μερικά τρέηλερ μπορούν να καταστρέψουν κάθε αντικειμενική εντύπωση για την πραγματική ταινία. Ομολογώ ότι τα τρέηλερ του νέου Hulk με οδηγούσαν στο πρώιμο συμπέρασμα ότι ο Ang Lee, δεν έχει τίποτα να φοβάται για την δική του εξαιρετικά υποτιμημένη αλλά άκρως επιτυχημένη (κατά την άποψη μου) εκδοχή.
Από τα πρώτα κιόλας λεπτά του Incredible Hulk άλλαξα άρδην εντυπώσεις και αφέθηκα στον καινούργιο κόσμο που δημιούργησε ο Louis Leterrier για το πράσινο τέρας του, που αυτή τη φορά εμφανίζεται ήδη τροφοδοτημένο με τον Παλμό-Γάμμα, και με πολύ έξυπνο τρόπο και καταιγιστικό μοντάζ, αφήνει με την εισαγωγή του πίσω τα γεγονότα της εκδοχής του Lee του 2003. Η διάρκεια της ταινίας, φαντάζει ιδανικά αρκετή για να ξεδιπλώσει μια ολοκληρωμένη σεναριακά υπόθεση (για τα δεδομένα των αντίστοιχων ταινιών πάντα), και οι ήρωες εντάσσονται σταδιακά αφήνοντας στην οθόνη το χαρακτηριστικό τους βάθος ώστε να είναι έτοιμο το κοινό να αντιδράσει με τον κατάλληλο συναισθηματικό τρόπο, όταν θα του ζητηθεί στο δεύτερο μισό της ταινίας.
Το casting βέβαια φανερώνει μια ανασφάλεια αναγκαίας επιτυχίας, αλλά παρόλα αυτά οι ερμηνείες αποδεικνύονται ιδανικές για τους αντίστοιχους ρόλους, με την τετράδα των ετερώνυμων δυνάμεων Norton-Tyler-Hurt-Roth, να δημιουργούν ένα ιδανικό τετράγωνο, στο οποίο εξισσοροπούνται οι συναισθηματισμοί με τις εντάσεις, την ίδια στιγμή που οι αντιπαραθέσεις και τα alter ego ωθούνται στα άκρα, στηρίζοντας τους ηθογραφικούς άξονες που υπάρχουν από την γέννηση του κόμικ. O Norton μερικές φορές βέβαια όταν εμφανίζεται ως Bruce Banner φαντάζει σωματικά πολύ "λίγος" για να κρύβει τέτοιο θηρίο μέσα του, σε αντίθεση με τον Eric Bana που αποτελούσε ιδανικότερη επιλογή από αυτή την άποψη, αλλά το υποκριτικό του ταλέντο είναι αρκετό να υπερκαλύψει την διαφορά, και να δημιουργήσει μάλιστα μια ιδανική αντίφαση ανάμεσα στον άνθρωπο και στο τέρας, που μας αναγκάζει να τον συμπαθήσουμε και να τον λυπηθούμε (χωρίς να μεταβαίνουμε σε αισθήματα οίκτου) πολύ πιο εύκολα, την ίδια στιγμή.
Το μόνο η ταινία δεν κατάφερε να μου ακυρώσει, είναι η εμφάνιση του Hulk (αλλά και του μεταλλαγμένου αντιπάλου του) που έχει γίνει εξ'ολοκλήρου με CGI, κάτι με το οποίο είχα αντίρρηση από το πρώτο teaser που βγήκε πέρυσι. Αναμφίβολα προτιμώ το ρεαλιστικότερο δημιούργημα της προηγούμενης ταινίας. Το καλό είναι ότι η κάθε εμφάνιση δένει με την γενικότερη ατμόσφαιρα της κάθε ταινίας αντίστοιχα, και στην περίπτωση του Icredible Hulk, η απουσία της θέασης του τέρατος στο μεγαλύτερο κομμάτι του πρώτου μισού, καθώς και τα εκπληκτικά γλιστρήματά του, ανάμεσα σε σκιές και καπνούς, χτίζουν μια ανυπομονησία στο κοινό, που μόνο σε δέος μπορεί να μετατραπεί όταν μας παρουσιάζεται ολοκληρωτικά για πρώτη φορά.
Βέβαια σπάνια ταινία τέτοιου είδους δεν χαρακτηρίζεται από υπερβολές στις ατάκες και σε σκηνές, και η συγκεκριμένη δεν αποτελεί τέτοια εξαίρεση. Ό,τι κι αν του καταλόγιζα μέσα μου όμως, ήταν μικρό μπροστά στο ικανοποιητικό γενικότερο σύνολο, και το hint για το sequel καθώς και μια εμφάνιση έκπληξη στην τελευταία σκηνή, που ενώνει ιδανικά τα διαφορετικά σύμπαντα της Marvel, αρκούσαν για να μου αφήσουν μόνο θετικές εντυπώσεις.
Αφήνοντας τα τρέηλερ πίσω λοιπόν, και μετά την ολοκληρωμένη θέαση της ταινίας πιστεύω ότι ο Incredible Hulk θα είναι το αδιαμφισβήτητο blockbuster του φετινού καλοκαιριού.
ΥΓ. Eξακολουθώ να πιστεύω ότι το δημιούργημα του Ang Lee παραμένει ότι πιο πιστό στην φιλοσοφία και εμφάνιση των κόμικ, έχει γίνει μέχρι σήμερα, καθώς και το μοναδικό με τόσο πρωτότυπα ταιριαστή σκηνοθεσία, με εξαίρεση το πολύ εύκολο Sin City.
Από τα πρώτα κιόλας λεπτά του Incredible Hulk άλλαξα άρδην εντυπώσεις και αφέθηκα στον καινούργιο κόσμο που δημιούργησε ο Louis Leterrier για το πράσινο τέρας του, που αυτή τη φορά εμφανίζεται ήδη τροφοδοτημένο με τον Παλμό-Γάμμα, και με πολύ έξυπνο τρόπο και καταιγιστικό μοντάζ, αφήνει με την εισαγωγή του πίσω τα γεγονότα της εκδοχής του Lee του 2003. Η διάρκεια της ταινίας, φαντάζει ιδανικά αρκετή για να ξεδιπλώσει μια ολοκληρωμένη σεναριακά υπόθεση (για τα δεδομένα των αντίστοιχων ταινιών πάντα), και οι ήρωες εντάσσονται σταδιακά αφήνοντας στην οθόνη το χαρακτηριστικό τους βάθος ώστε να είναι έτοιμο το κοινό να αντιδράσει με τον κατάλληλο συναισθηματικό τρόπο, όταν θα του ζητηθεί στο δεύτερο μισό της ταινίας.
Το casting βέβαια φανερώνει μια ανασφάλεια αναγκαίας επιτυχίας, αλλά παρόλα αυτά οι ερμηνείες αποδεικνύονται ιδανικές για τους αντίστοιχους ρόλους, με την τετράδα των ετερώνυμων δυνάμεων Norton-Tyler-Hurt-Roth, να δημιουργούν ένα ιδανικό τετράγωνο, στο οποίο εξισσοροπούνται οι συναισθηματισμοί με τις εντάσεις, την ίδια στιγμή που οι αντιπαραθέσεις και τα alter ego ωθούνται στα άκρα, στηρίζοντας τους ηθογραφικούς άξονες που υπάρχουν από την γέννηση του κόμικ. O Norton μερικές φορές βέβαια όταν εμφανίζεται ως Bruce Banner φαντάζει σωματικά πολύ "λίγος" για να κρύβει τέτοιο θηρίο μέσα του, σε αντίθεση με τον Eric Bana που αποτελούσε ιδανικότερη επιλογή από αυτή την άποψη, αλλά το υποκριτικό του ταλέντο είναι αρκετό να υπερκαλύψει την διαφορά, και να δημιουργήσει μάλιστα μια ιδανική αντίφαση ανάμεσα στον άνθρωπο και στο τέρας, που μας αναγκάζει να τον συμπαθήσουμε και να τον λυπηθούμε (χωρίς να μεταβαίνουμε σε αισθήματα οίκτου) πολύ πιο εύκολα, την ίδια στιγμή.
Το μόνο η ταινία δεν κατάφερε να μου ακυρώσει, είναι η εμφάνιση του Hulk (αλλά και του μεταλλαγμένου αντιπάλου του) που έχει γίνει εξ'ολοκλήρου με CGI, κάτι με το οποίο είχα αντίρρηση από το πρώτο teaser που βγήκε πέρυσι. Αναμφίβολα προτιμώ το ρεαλιστικότερο δημιούργημα της προηγούμενης ταινίας. Το καλό είναι ότι η κάθε εμφάνιση δένει με την γενικότερη ατμόσφαιρα της κάθε ταινίας αντίστοιχα, και στην περίπτωση του Icredible Hulk, η απουσία της θέασης του τέρατος στο μεγαλύτερο κομμάτι του πρώτου μισού, καθώς και τα εκπληκτικά γλιστρήματά του, ανάμεσα σε σκιές και καπνούς, χτίζουν μια ανυπομονησία στο κοινό, που μόνο σε δέος μπορεί να μετατραπεί όταν μας παρουσιάζεται ολοκληρωτικά για πρώτη φορά.
Βέβαια σπάνια ταινία τέτοιου είδους δεν χαρακτηρίζεται από υπερβολές στις ατάκες και σε σκηνές, και η συγκεκριμένη δεν αποτελεί τέτοια εξαίρεση. Ό,τι κι αν του καταλόγιζα μέσα μου όμως, ήταν μικρό μπροστά στο ικανοποιητικό γενικότερο σύνολο, και το hint για το sequel καθώς και μια εμφάνιση έκπληξη στην τελευταία σκηνή, που ενώνει ιδανικά τα διαφορετικά σύμπαντα της Marvel, αρκούσαν για να μου αφήσουν μόνο θετικές εντυπώσεις.
Αφήνοντας τα τρέηλερ πίσω λοιπόν, και μετά την ολοκληρωμένη θέαση της ταινίας πιστεύω ότι ο Incredible Hulk θα είναι το αδιαμφισβήτητο blockbuster του φετινού καλοκαιριού.
ΥΓ. Eξακολουθώ να πιστεύω ότι το δημιούργημα του Ang Lee παραμένει ότι πιο πιστό στην φιλοσοφία και εμφάνιση των κόμικ, έχει γίνει μέχρι σήμερα, καθώς και το μοναδικό με τόσο πρωτότυπα ταιριαστή σκηνοθεσία, με εξαίρεση το πολύ εύκολο Sin City.
1 comment:
wala pulos imo blog.
Post a Comment