Ένα ταξίδι αλλάζει τις ζωές του ταξιδιώτη και κάθε ανθρώπου που συναντά. Μια κάρτ ποστάλ παίρνει ζωή μέσα σε ένα περιβάλλον που όσο πάει χάνει τα όρια του. Από τις κλειστές αίθουσες των σχολείων, και τον εγκλωβισμό του σπιτιού, στο άπειρο της φύσης, και στην αγκαλιά της μητέρας γης. Από την οικογενειακή βία, στην ανεμελιά του ωραίου. Άσκοπη περιπλάνηση ή αληθινή αναζήτηση; Αντίδραση στο κατεστημένο ή ανάγκη για εσωτερική επανάσταση; Κοινωνικός αποκλεισμός ή αυτόβουλος εγκλεισμός στις απέραντες πιθανότητες;
Όταν κάψεις όλα σου τα χρήματα, κι αποδεσμεύσεις την ψυχή σου από κάθε υλικό αγαθό, όταν ξαπλώσεις γυμνός στο νωπό χώμα, και κολυμπήσεις στα καθαρά νερά, όταν περιορίσεις τις επιθυμίες σου στις άκρως βιώσιμες, κι αφήσεις τα συναισθήματα σου να εναρμονιστούν με την αύρα της φύσης, όταν κάνεις μικρά διαλείμματα από την απομόνωση σου για να δώσεις νόημα στην ζωή ενός συνανθρώπου σου πριν κλειστείς πάλι στην δική σου αλλαγή, τότε φτάνεις σε μια λύτρωση καθώς περπατάς την γη ξυπόλυτος, όπως έκανε κάποτε ένας θεάνθρωπος και άλλαξε τα πάντα.
Η ανθρώπινη φύση όμως είναι αδύναμη κι άγρια συγχρόνως, και η κατάλυση των επιθυμιών είναι μια πράξη που δεν επιτυγχάνεται μια φορά, αλλά μας ξεζουμίζει καθημερινά. Το σώμα μας είναι φθαρτό κι όσο το παραβλέπουμε αυτό τόσο τα ένστικτα της επιβίωσης αγριεύουν , και μια διαδρομή που προχώρησε εύκολα μπροστά γίνεται αδύνατο να γυρίσει πίσω, αναγκάζοντας μας να μείνουμε για πάντα, παγιδευμένοι στο άγριο.
Όταν ξεκίνησα λίγο πριν τα Χριστούγεννα την αναζήτηση μου στις φετινές οσκαρικές ταινίες, δεν μπορούσα με τίποτα να φανταστώ πόσα πολλά αριστουργήματα έκρυβε η φετινή σαιζόν. Ο κινηματογράφος φέτος ζει λαμπρές στιγμές και κάτι μου λέει ότι η βραδιά της 24ης Φεβρουαρίου θα είναι συναρπαστική. Οι επιλογές είναι τόσες πολλές φέτος, και νομίζω ότι τα φαβορί είναι πιο αμφίρροπα από ποτέ.
Στενοχωρήθηκα που ο Sean Penn δεν είναι στην σκηνοθετική 5άδα των υποψηφίων, μιας κι έχει κάνει εκπληκτική δουλειά, με σκηνοθετικά τεχνάσματα που εναλλάσσουν την ουσία τους μεταξύ του σύνθετου και του απλού, πλάνα που άλλοτε εγκλωβίζουν κι άλλοτε απελευθερώνουν βάσει σεναρίου, και με μια ντοκυμαντερίστικη ματιά που αναδεικνύει κάθε πτυχή της φύσης απογυμνωμένη από τους ανθρώπους, σε αντιδιαστολή με τις βαριές πόλεις και τις εγκλωβιστικές ανθρώπινες σχέσεις. Σε αυτό βέβαια βοηθά και το τόσο ανορθόδοξα καλοφτιαγμένο μοντάζ.
Αναπτερώνεται το ηθικό μου με την υποψηφιότητα του Hal Holbrook στον Β’ αντρικό. Αν και δεν νομίζω ότι θα το πάρει, η ερμηνεία του πραγματικά είναι από τις πιο συγκινητικές που έχω δει τα τελευταία χρόνια.
Όσο για τον νεαρό πρωταγωνιστή Emile Hirsch, ελπίζω να του δοθούν αντίστοιχες ευκαιρίες, μιας και η ερμηνευτική παρουσία του εδώ ήταν αρκετά συναρπαστική.
No comments:
Post a Comment