The Petrified Forest (1936)

Ο ζωγράφος που αναζητά τις πινελιές του στις σκοτεινές παλέτες ενός πέτρινου δάσους.
Ο φωτογράφος που κλείνει τους φακούς του στους πιο μικρούς κόκκους σκόνης στην απέραντη έρημο.
Ο ποιητής που συνθέτει τους στίχους του στους ήχους του αέρα.
Ο καλλιτέχνης που συναντά την φθαρτή πλευρά του κάτω από έναν σκοτεινό ουρανό γεμάτο ξέθωρα αστέρια.

Άνθρωποι έρμαια του αέρα, της αγάπης, της απελπισίας, της φύσης, παγιδευμένοι στην μέση του πουθενά, στην απέραντη περιπλάνηση σε ένα πυκνό δάσος από άπιαστα όνειρα. Ζωές καταδικασμένες να περνούν στην επανάληψη του καθημερινού, να γεννιούνται στην ακινησία και στην ίδια ακινησία να πεθαίνουν, να μετατρέπονται σε διαφορετικές όψεις της ίδιας παγίδας.

Το νερό που θρέφει τις μηχανές μας, κι ο αέρας που αναστατώνει το μυαλό μας. Η γη που μας εγκλωβίζει κι οι σπίθες που αφαιρούν και δίνουν ζωή. Μια παρτίδα σκάκι με πολύχρωμα ανάπηρα πιόνια, ένα παιχνίδι επιβίωσης στην έρημο της μοναξιάς, μια αναζήτηση για λόγο ύπαρξης, και μια αλυσιδωτή κάθαρση που περνά μέσα από το θάνατο της αγάπης για να νικήσει στη ζωή, και να ελευθερώσει τα καρβουνιασμένα όνειρα από την έρημο του απολιθωμένου δάσους.

Όλα τα σπασμένα κομμάτια θα μπουν στην θέση τους και όλα τα συναισθήματα θα διεκδικήσουν το μέρος τους στις ονειροπόλες καρδιές, σε ένα θεατρικό σκηνικό που ξεπερνά τα όρια του χώρου και κάνει τις απέραντες παγίδες να παρουσιάζονται για πρώτη φορά σαν μονοπάτια που οδηγούν στο πεπρωμένο, και καθαρίζουν τους συννεφιασμένους ουρανούς, σαν αλυσίδες φτιαγμένες από λουλούδια, σαν καταρράκτες από δάκρυα χαράς, σαν τρομακτικά όνειρα πασπαλισμένα με ζάχαρη…

Η τραγική ειρωνεία του πάντα περαστικού Leslie Howard που σημάδευσε ζωές μέσα και έξω από τις μεγάλες οθόνες, η μύηση του Bogey στον κινηματογράφο στην μεγάλη του αρχή για μια καριέρα γεμάτη από διαμάντια, και η θαρραλέα εμφάνιση της βασίλισσας της μεγάλης οθόνης Bette Davis που επιδεικνύει με τον πιο σαγηνευτικό τρόπο, πως με το παίξιμο μόνο των βλέφαρών της μπορεί να παγιδεύσει αιώνια όποιον θέλει μέσα στα μάτια της.