Την ημέρα που φασισμός και ναζισμός έγιναν ένα κι όλη η Ιταλία γιόρταζε στους δρόμους την ελπιδοφόρα συμμαχία, πίσω από κλειστές πόρτες και παράθυρα η μοναξιά έβρισκε κι αυτή το ταίρι της. Ένα ταίριασμα περίεργο, όπως αρμόζει σε καθετί απροσδόκητο. Ένας εύθραυστος δεσμός που συνδέει δύο κόσμους για μια στιγμή στην αιωνιότητα. Το φάντασμα της αυταρχικότητας πίσω από κάθε δειλή κίνηση, και μια δικτατορική φωνή στην θέση της συνείδησης που είναι έτοιμη να υποκύψει στον πειρασμό. Φιγούρες φοβισμένες, με μια δέσμη φωτός ανάμεσά τους, συγκρατούν την απόστασή τους. Αλλάζουν σκηνικά και προκαλούν την τύχη τους, σε ένα παιχνίδι σαγηνευτικό, σχεδόν εθιστικό.
Ένα δράμα που παγιδεύει τους ήρωες σε ένα ειδυλλιακά άδειο σκηνικό, που κλείνει απειλητικά ολόγυρα τους, αναγκάζοντας τις σκιές τους να ενωθούν για να αντιμετωπίσουν τον φόβο της απομόνωσης. Για μια στιγμή οι φωνές σταματούν, το σκοτάδι φωτίζεται, τα παράθυρα ανοίγουν και ο χώρος απελευθερώνεται για να χωρέσει ένας έρωτας που ξεπερνάει το συμβατικό, και καταλύει κάθε απόσταση, κάθε απωθημένο, κάθε φραγμό.
Όταν η σκιά επιστρέψει, όλες οι αλλαγές σκεπάζονται στο σκοτάδι. Το κενό γεμίζει με φωνές, ο χώρος με σώματα, κι ο χρόνος που για μια στιγμή σταμάτησε, επιστρέφει συνεπής στο σταθερό του ταξίδι. Τα αντικείμενα αποκτούν την ουσία τους και πάλι, και ο αέρας ξεπλένει την ατμόσφαιρα από τα παράνομα συναισθήματα.
Κάτω από την σκιά όμως, οι αλλαγές που δεν φαίνονται υπάρχουν, το δέρμα αγκαλιάζει τα αποτυπωμένα σημάδια του ξένου αγγίγματος, και η ανανεωμένη ψυχή κάθεται δίπλα στο παράθυρο και ατενίζει την χαμένη της μοίρα. Κι αυτή φεύγει μακριά μαζί με τον άνεμο. Ίσως κάποτε να συναντηθούν και πάλι, ίσως και ποτέ. Η ιστορία που γράφεται στις καρδιές δεν σβήνεται όμως, κι όταν όλος ο κόσμος θα θυμάται μια ιστορική μέρα, δύο αταίριαστα ιδανικοί εραστές θα έχουν στην θέση της μια μέρα ξεχωριστή…
No comments:
Post a Comment