No country for old men (2007)

Γη, η πρώτη γέννα.
Χώμα, η τελευταία αγκαλιά.

Από την αρχή του χρόνου ο θάνατος, ταξιδεύει σ’ αυτή τη γη με βλέμμα ψυχρό και ασάλευτο, και τις τσέπες του γεμάτες με νομίσματα από τα θύματα του, αντιπροσωπεύοντας καθετί απάνθρωπο. Αφαιρεί ζωές ακολουθώντας έναν δικό του νόμο και μια δική του ηθική. Πετά μαζί με τον χρόνο για να βρεθεί στο μέρος που πρέπει να είναι, και όπως ο χρόνος που στερεύει έτσι κι ο ίδιος σκορπά το φόβο του τέλους.

Άλλες φορές τον συναντάς κατά πρόσωπο, αλλά ξέρεις ότι μετά από αυτό, δεν πρόκειται να σ’ αφήσει να φύγεις ζωντανός, και άλλες έρχεται από πίσω σου σαν μια σκιά δεμένη στο σώμα σου όπως ανεβαίνεις τα σκαλιά, ή σαν αέρας που διαπερνά το κεφάλι σου και σε ρίχνει κάτω αναίσθητο χωρίς να ξέρεις τι σε χτύπησε. Στο πέρασμά του μόνο πτώματα και σάπια κουφάρια, ξεραμένο αίμα και θρυμματισμένα κόκαλα μακριά από τα κορμιά που ανήκουν. Άνθρωποι από λάσπη, ζώα από στάχτη και αυτοκίνητα από λαμαρίνες, όλα μαζί σε έναν σωρό από καταστροφή και σήψη.

Δύο φιγούρες, ανάμεσα σ’ άλλες, θα προσπαθήσουν να παίξουν ένα παιχνίδι μαζί του. Η μία ενεργά θα ξεκινήσει ένα κυνηγητό που φαινομενικά είναι αμφίρροπο, και η άλλη θα παρακολουθεί περισσότερο παθητικά τα αποτελέσματα της κάθε αναμέτρησης. Ένα παιχνίδι που ξεπερνά τον χώρο και καταλύει τον χρόνο, σε ένα τερέν φτιαγμένο από φρίκη και φόβο. Βήματα μετέωρα, και μονοπάτια βαλτωμένα που οδηγούν σε ένα μόνο φινάλε… την αποτυχία.

Αντίθετα με τις δυο αυτές όψεις του ίδιου ανθρώπου ουσιαστικά, οι δύο αδελφοί Coen καταφέρνουν την απόλυτη επιτυχία, δημιουργώντας ένα αρτιότατο αριστούργημα, με προσοχή στην κάθε λεπτομέρεια, συμβολικά στοιχεία που ενθουσιάζουν, και καλά κρυμμένα μυστικά και για τους πιο μυστήριους θεατές. Δανείζονται την ιστορία από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Cormac McCarthy, και την πλάθουν με τον δικό τους χαρακτηριστικά ξεχωριστό τρόπο.

Όλα τα στοιχεία που έκαναν εκατομμύρια κόσμο να τους λατρέψουν είναι παρόντα, και ανακατεύονται με νέα για να συνθέσουν το αριστούργημα αυτό που δεν χορταίνεις να βλέπεις. Νομίζω ότι μπορούν να νοιώθουν περήφανοι πλέον που κατάφεραν να ξεπεράσουν το Fargo , οι θαυμαστές του οποίου θα νοιώσουν οργασμική ηδονή βλέποντας το νέο τους αυτό, δημιούργημα.

Η ταινία έχει ήδη σαρώσει τα βραβεία και αναμένεται να κάνει το ίδιο και στα όσκαρ (με τις ευχές μου), και έχει σκαρφαλώσει από τις πρώτες προβολές της, στις κορυφαίες θέσεις του imdb top 250. Μην χάσετε με τίποτα αυτήν την ταινία, αναμφισβήτητα μια από τις 5 καλύτερες της χρονιάς.

ΥΓ. πάντα μου άρεσε η ωμότητα των αδελφών Coen, αλλά στην συγκεκριμένη ταινία, η παντελής έλλειψη του soundtrack αναδύει μέσα από κάθε σκηνή, μία ανατριχίλα και μια αύρα θανάτου, που θα σας κάνει να αναπηδάτε στο κάθισμα σας για πολύ ώρα.

ΥΓ 2. Πολλά ακούγονται για την ερμηνεία του Javier Bardem σ’ αυτήν την ταινία, η οποία είναι όντως εκπληκτική, αλλά προσωπικά έχω δει πολλές ταινίες του και πάντα έχει δώσει εξαιρετικές ερμηνείες και ομολογώ ότι του έχω εμπιστοσύνη. Ό,τι και να παίξει αξίζει να το δεις μόνο και μόνο που είναι μέρος του.