Συνέχεια στην ισλανδική εμμονή μου, το Mýrin είναι ένα αστυνομικό θρίλερ που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Arnaldur Indriðason. Γυρισμένο με ψυχρά φίλτρα, δημιουργεί μια αποστειρωμένη ατμόσφαιρα η οποία σε συνδυασμό με την εξωπραγματική φυσιογνωμία του ισλανδικού τοπίου, υποβάλει τον θεατή σε μια αφύσικη ψυχολογία. Με τον τρόπο αυτό ακολουθούμε στιγνά τους πρωταγωνιστές, καθώς κινούνται σε ματωμένα μονοπάτια, που κουβαλούν θαμμένα στο χρόνο μυστικά.Τα στοιχεία της μπερδεμένης (κυρίως λόγω γλωσσικής και πολιτισμικής ταυτότητας) πλοκής, φανερώνονται καθώς συλλέγονται, σε μια αργή διαδικασία που εστιάζει περισσότερο στους αινιγματικούς δεσμούς των ηρώων. Οι οικογενειακές σχέσεις, αποκτούν μια περισσότερο μολυσμένη διάσταση, καθώς οι απαντήσεις στα ζωτικής σημασίας ερωτήματα, μοιάζουν να βρίσκονται στην καθολικότερη ένωση ενός ολόκληρου έθνους.
Οι λίγες στιγμές αποστασιοποίησης, αφήνουν να διαφανεί μια εξαιρετικά έμμεση αλλά και εύκολα εύστοχη ηθογραφία, μέχρι ένα νέο στοιχείο να μας τραβήξει ξανά μέσα στην ίδια την υπόθεση. Μέχρι το ισορροπημένο φινάλε όποιος καταφέρει να ενώσει τα στοιχεία, μπορεί λυτρωμένος από τα περιστατικά, να γεμίσει με τα συναισθήματα των πρωταγωνιστών που έρχονται για πρώτη φορά στο προσκήνιο, προσθέτοντας και το τελευταίο στάδιο αυτής της κομματιασμένης ταινίας. Όποιος αντίθετα χαμένος στην μετάφραση προσπαθεί και στους τίτλους τέλους να βγάλει άκρη, συνειδητοποιεί ότι οι τελευταίες γραμμές του σεναρίου αρκούν από μόνες τους για να του ξεκλειδώσουν τα απομωνομένα συναισθήματα και να τον επαναφέρουν στον τρόπο με τον οποίο "οι συνηθισμένοι άνρωποι ζουν την ζωή τους".
ΥΓ στα γκρο-πλαν οι κάμερα δεν χορταίνει τα ισλανδικά τοπία, κι αν όπως ακούγεται στην ταινία, οι φωτογραφίες είναι οι καθρέπτες του χρόνου, αυτά τα πλάνα μένουν να στοιχειώνουν αδιάκοπα με την ομορφιά που καθρεπτίζουν.
2 comments:
Όπως βλέπω αγαπητέ μου σταθήκαμε και οι δυο στην ομορφιά που ολοκληρώνει αυτή η καλλιτεχνική φωτογράφηση! Μια ταινία για μένα υποδειγματική του σύγχρονου αστυνομικού θρίλερ, και όπως έγραψα και στο δικό μου κείμενο ενδιαφέρον παρουσιάζει το πάντρεμμα του με το νουάρ μέσω των σκοτεινών ηρώων. Δυστυχώς οι ήρωες δεν με κάλυψαν, ενώ το τελικό συναισθηματικό ξεγύμνωμα τους νομίζω πως καταφέρνει μερικώς και με έναν ξέχωρο τρόπο να επιτύχει τον σκοπό του!
Καλό σου βράδυ!
συμφωνώ απολύτως, αν και για τους ήρωες δεν το άφησα να με ενοχλήσει.είχα αφεθεί στις εξελικτικές γραμμές της υπόθεσης και στην μαγευτική φωτογραφία, που ξέχασα καθετί άλλο.
έχεις γράψει κείμενα για ταινίες που θέλω να γράψω κι εγώ, και περιμένω να βρω το χρόνο να τα ανεβάσω ανεπηρρέαστος για να διαβάσω μετά και τα δικά σου όπως κάνω πάντα.περίμενε σχόλια...
Post a Comment