Monday, September 10, 2007

The Bridges of Madison County (1995)

Ο πρώτος της έρωτας έγινε η γέφυρα που την έφερε από το μικρόκοσμο της στην γη του ονειρου. Μια γέφυρα γέννησε την αγάπη που θα την συντρόφευε για πάντα. Μια ζωή χαμένη, μια κερδισμένη αιωνιότητα. Όσο θλιβερή κι αν ζωγραφίζεται αυτή η ταινία, με το τελος της μένει μια γλυκιά ανάμνηση. Ένα παιχνίδι διάσχισης κλειστών γεφυρών. Στην είσοδο κάθε θλίψη και ενδοιασμός, παγιδεύονται στην ίδια τους την ουσία και παραμένουν εγκλωβισμένα στην σκιά της γέφυρας. Με κάθε έξοδο ο κόσμος κρατά μόνο τα χρώματα του, και τίποτα δεν εμποδίζει την ευτυχία. Στο τέλος η υλη καταλύει τα πάντα μαζί με την ιδία της την ουσία, οι γέφυρες γκρεμίζονται και τα συναισθήματα ελευθερώνονται. Ότι ήταν εμπόδιο για την ευτυχία, τώρα γίνεται κομμάτι ενός ολοκληρωμένου ονείρου. Κάθε αλυσίδα, γίνεται εισιτήριο για ένα ταξίδι για το γύρο του κόσμου.

53 χρόνια μετά την Casablanca ο κινηματογράφος τολμά να δημιουργήσει μια παρομοια ιστορία αγάπης. Με το χρυσό καστ των Meryl Streep και Clint Eastwood, μια γλυκόπικρη μουσική επένδυση (και το This Is Always ως το καινούργιο άσμα του As time goes by) και φωτογραφία βγαλμένη από ένα άπιαστο όνειρο, οι «Γέφυρες του Μαντισον» τα καταφέρνουν περίφημα. Η Ilsa και ο Rick θα έχουν για πάντα το Παρίσι, αλλά μετά την Αιόβα του Robert και της Francesca, κάθε γωνία του κόσμου γεννά, σκοτώνει κι ανασταίνει αγάπες που ξεπερνούν τη ζωή.

2 comments:

unknown evening star said...

Πολύ όμορφα γραμμένο κείμενο.
Δεν ξέρω αν είναι σύμπτωση που έχουμε την ίδια οπτική για την ταινία, για την συγκέκριμένη πάντως έχω την εντύπωση πως η ίδια σε αναγκαζει να την δείς ετσι,
όπως η ίδια θέλει

dunno said...

Η ιδια η ταινια σε εγκλωβιζει στον δικο της κοσμο.κι οσο κι αν η δευτερευουσα ιστορια των παιδιων ειναι εκει για να σε κανει να μαθεις το μαθημα σου μαζι τους και να φτιαξεις την δικη σου ζωη,ειναι τοσο δυνατη η ιστορια της Φρανυ και του Ρομπερτ που απλα σε συνεπαιρνει.γι αυτο αλλωστε δεν εκανα λογο για την δευτερη ταινια μεσα στην ταινια που αποτελει το storyline των παιδιων,γιατι περνα απλα αδιαφορο.

ειλικρινα μονο η μονη ταινια που εχω δει που μπορει να σταθει αξια διπλα στην Casablanca.