Ο τίτλος είναι όσο πρέπει γαργαλιστικός και η ιδέα των συζητήσεων που κάνουν τα ζευγάρια μετά το σεξ, αρκούσε για να μου τραβήξει το ενδιαφέρον αυτή η ταινία. Κι η αρχή της με τους "διεστραμμένους" τίτλους τυπογραφίας να επιδίδονται σε ευφάνταστους οργασμικούς συνδυασμούς, είναι αρκετά διασκεδαστική.
Σ'αυτό το σημείο όμως και μέχρι τα μισά της ταινίας παρουσιάζεται ένα βασικό πρόβλημα. Οι ερμηνείες γύρω από το αθεράπευτα κλισέ σενάριο. Οι ηθοποιοί φαίνονται αρκετά επιτηδευμένοι και ιδιαίτερα σφιγμένοι, ειδικά στη σκέψη ότι μόλις τελείωσαν το σεξ. Κι οι ατάκες τους όμως δεν βοηθούν καθόλου, αφού μια τόσο εμπνευσμένη υπόθεση, χάνεται σε στερεότυπες εξωτερικεύσεις συναισθημάτων, και στην προβολή τόσο συνηθισμένων μοτίβων ερωτικής σύγκρουσης, που αφήνει την πλοκή να κατέχει μια αλήθεια μόνο στο κινηματογραφικό πανί, χωρίς να μπορεί ο θεατής να περάσει τις εικόνες στην καθημερινότητά του. Η σεξουαλική διάθεση μάλιστα του σεναριογράφου, μιας και δεν εκτονώνεται σε σκηνές σαρκικού πάθους, εκδηλώνεται μέσα από "δήθεν" προκλητικές συζητήσεις, που προσπαθούν να σοκάρουν αλλά δεν πείθουν.
Με την προϋπόθεση όμως ότι έχεις κάτσει να δεις την ταινία χαλαρά, χωρίς να περιμένεις κάτι ιδιαίτερο, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι τα ζευγάρια καταλαμβάνουν αυτοτελείς ιστορίες που δεν μπλέκονται στη γενικότερη υπόθεση και διαρκούν συνολικά 75 λεπτά, στα μισά της ταινίας συμβαίνει κάτι ανέλπιστα μαγικό. Συνειδητοποιείς ότι έχεις παρασυρθεί από τις συζητήσεις και τις αγνές προθέσεις τους, σε ένα παιχνίδι αντιστοίχησης των συζητήσεων σε καθολικότερα και περισσότερο πάγια συμπεράσματα που η εμπειρία σου υποδεικνύει. Το γέμισμα των σεναριακών κενών μάλιστα καταλήγει τόσο διασκεδαστικό, που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν αυτός ήταν ο σκοπός του δημιουργού εξ' αρχής. Και πάνω που έχεις αρχίσει να συγχωρείς τα ατοπήματα αυτά, έρχονται και 1-2 πραγματικά ενδιαφέροντα ζευγάρια, να σώσουν περαιτέρω το ερωτικό αυτό παιχνίδι.
Εν τέλει χωρίς να το καταλάβεις, και μόνο με λίγα βαρετά λεπτά - ανάλογα με τις σεξουαλικές σου προτιμήσεις, η ταινία φτάνει στο τέλος της με το διασκεδαστικότερο και πιο πετυχημένο, κατ' εμέ, ζευγάρι να χαρίζει αυθεντικό -επιτέλους- γέλιο, και να ολοκληρώνει όμορφα τις 8 συζητήσεις, αφήνοντας το θεατή να θέλει παραδόξως, κι επόμενο γύρο.
ΥΓ 1. Ζευγάρια ενωθείτε και απολαύστε την ταινία μαζί, και μετά το τέλος της αυτοσχεδιάστε με δικές σας συζητήσεις υποτιθέμενου after-sex, κι θα έχετε ένα άκρως απολαυστικό σαββατόβραδο στο σπίτι με παρέα.
ΥΓ 2. Για τους μοναχικούς θεατές, ορισμένες συζητήσεις της ταινίας είναι η καλύτερη παρηγοριά που δεν έχετε βρει ακόμα το άλλο σας μισό. Βέβαια επειδή η ιδέα των σκηνών του σεξ που παραλείπονται ίσως καταλήξει βασανιστική, θα σας πρότεινα να τη δείτε πριν από βραδινή έξοδο, μπας και σας φορτώσει με θάρρος να κυνηγήσετε τη δική σας "πονηρή" περιπέτεια. Στην τελική όλο και κάποιον πρωταγωνιστή -στρια θα βρείτε να σας ανάβει, αλλά αν πιάσετε τον εαυτό σας να βλέπει στο repeat την ιστορία του/της, τότε μάλλον χρειάζεστε μια βόλτα στο πλησιέστερο βιντεοκλάμπ για περισσότερη έμπνευση. Ξέρεις εσύ...το βίντεοκλαμπ δεν τελειώνει στην κόκκινη κουρτίνα....
Σ'αυτό το σημείο όμως και μέχρι τα μισά της ταινίας παρουσιάζεται ένα βασικό πρόβλημα. Οι ερμηνείες γύρω από το αθεράπευτα κλισέ σενάριο. Οι ηθοποιοί φαίνονται αρκετά επιτηδευμένοι και ιδιαίτερα σφιγμένοι, ειδικά στη σκέψη ότι μόλις τελείωσαν το σεξ. Κι οι ατάκες τους όμως δεν βοηθούν καθόλου, αφού μια τόσο εμπνευσμένη υπόθεση, χάνεται σε στερεότυπες εξωτερικεύσεις συναισθημάτων, και στην προβολή τόσο συνηθισμένων μοτίβων ερωτικής σύγκρουσης, που αφήνει την πλοκή να κατέχει μια αλήθεια μόνο στο κινηματογραφικό πανί, χωρίς να μπορεί ο θεατής να περάσει τις εικόνες στην καθημερινότητά του. Η σεξουαλική διάθεση μάλιστα του σεναριογράφου, μιας και δεν εκτονώνεται σε σκηνές σαρκικού πάθους, εκδηλώνεται μέσα από "δήθεν" προκλητικές συζητήσεις, που προσπαθούν να σοκάρουν αλλά δεν πείθουν.
Με την προϋπόθεση όμως ότι έχεις κάτσει να δεις την ταινία χαλαρά, χωρίς να περιμένεις κάτι ιδιαίτερο, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι τα ζευγάρια καταλαμβάνουν αυτοτελείς ιστορίες που δεν μπλέκονται στη γενικότερη υπόθεση και διαρκούν συνολικά 75 λεπτά, στα μισά της ταινίας συμβαίνει κάτι ανέλπιστα μαγικό. Συνειδητοποιείς ότι έχεις παρασυρθεί από τις συζητήσεις και τις αγνές προθέσεις τους, σε ένα παιχνίδι αντιστοίχησης των συζητήσεων σε καθολικότερα και περισσότερο πάγια συμπεράσματα που η εμπειρία σου υποδεικνύει. Το γέμισμα των σεναριακών κενών μάλιστα καταλήγει τόσο διασκεδαστικό, που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν αυτός ήταν ο σκοπός του δημιουργού εξ' αρχής. Και πάνω που έχεις αρχίσει να συγχωρείς τα ατοπήματα αυτά, έρχονται και 1-2 πραγματικά ενδιαφέροντα ζευγάρια, να σώσουν περαιτέρω το ερωτικό αυτό παιχνίδι.
Εν τέλει χωρίς να το καταλάβεις, και μόνο με λίγα βαρετά λεπτά - ανάλογα με τις σεξουαλικές σου προτιμήσεις, η ταινία φτάνει στο τέλος της με το διασκεδαστικότερο και πιο πετυχημένο, κατ' εμέ, ζευγάρι να χαρίζει αυθεντικό -επιτέλους- γέλιο, και να ολοκληρώνει όμορφα τις 8 συζητήσεις, αφήνοντας το θεατή να θέλει παραδόξως, κι επόμενο γύρο.
ΥΓ 1. Ζευγάρια ενωθείτε και απολαύστε την ταινία μαζί, και μετά το τέλος της αυτοσχεδιάστε με δικές σας συζητήσεις υποτιθέμενου after-sex, κι θα έχετε ένα άκρως απολαυστικό σαββατόβραδο στο σπίτι με παρέα.
ΥΓ 2. Για τους μοναχικούς θεατές, ορισμένες συζητήσεις της ταινίας είναι η καλύτερη παρηγοριά που δεν έχετε βρει ακόμα το άλλο σας μισό. Βέβαια επειδή η ιδέα των σκηνών του σεξ που παραλείπονται ίσως καταλήξει βασανιστική, θα σας πρότεινα να τη δείτε πριν από βραδινή έξοδο, μπας και σας φορτώσει με θάρρος να κυνηγήσετε τη δική σας "πονηρή" περιπέτεια. Στην τελική όλο και κάποιον πρωταγωνιστή -στρια θα βρείτε να σας ανάβει, αλλά αν πιάσετε τον εαυτό σας να βλέπει στο repeat την ιστορία του/της, τότε μάλλον χρειάζεστε μια βόλτα στο πλησιέστερο βιντεοκλάμπ για περισσότερη έμπνευση. Ξέρεις εσύ...το βίντεοκλαμπ δεν τελειώνει στην κόκκινη κουρτίνα....
No comments:
Post a Comment