Το Burn After Reading, είναι αναμφισβήτητα το μεγάλο alter ego του No Country for Old Men. Μπορώ άνετα να φανταστώ τους αδελφούς Coen στα διαλείμματα του εξαιρετικά ισορροπημένου σεναριακά No country.. να ξεσπούν την ανικανοποίητη τρέλα τους στο Burn. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι σαν alter ego το Burn είναι μια κακή ταινία. Απλώς ανήκει σε ένα τελείως διαφορετικό είδος.
Τα αδέλφια ξεκινούν από το τίποτα και δημιουργούν μια παρανοϊκή ιστορία που περνά ακαθόριστα από διαφορετικά είδη (screwball και μαύρες κωμωδίες μέχρι ταραντινικά ξεσπάσματα βίας) για να καταλήξει έξυπνα αυθεντική. Το μεγαλύτερο προσόν της βέβαια αποτελεί η άνεση με την οποία οι Coen έγραψαν τους ρόλους πάνω στους ηθοποιούς της επιλογής τους, έτσι ώστε να εκμεταλλευτούν καλύτερα τα ιδιόρρυθμα κωμικά στοιχεία των πρωταγωνιστών. Και το καστ από την πλευρά του μέσα από εξαιρετικά διασκεδαστικές ερμηνείες φαίνεται να το απολαμβάνει(προς γενικότερη ευχαρίστηση του κοινού). Με πιθανή εξαίρεση τον Brad Pitt, όχι ότι φταίει τόσο ο ρόλος, όσο ο ίδιος του ο εγκλωβισμός σ' αυτό το αφελές και ανάλαφρο παίξιμο του νεο-σπασίκλα.
Βέβαια τα αδέλφια δεν έκαναν ποτέ άσκοπο ή επίπεδο σινεμά, και μπορεί το Burn after reading να παρεξηγηθεί σαν μια απλοϊκή φάρσα, αλλά υποχθόνια οργανώνεται σαν μια καυστική κριτική, πάνω στις αστυνομικές ταινίες, που αντιπροσωπεύουν άλλωστε μια πραγματικότητα των κατασκοπικών εμμονών του ανθρώπου. Γύρω από αυτές περιστρέφονται και οι συνεκτικά έξυπνοι διάλογοι που δίνουν ένα καινούργιο νόημα στην ούτως ή άλλως διφορούμενη "Intelligence".
Μην περιμένεις να δεθείς με κάποιον από τους χαρακτήρες, άλλωστε ακόμα και οι πιο γραφικοί από αυτούς, παραμένουν κωμικά τραβηγμένοι. Επιπλέον, οι ρυθμοί της ταινίας είναι τόσο γρήγοροι, που σε παρασύρουν στο τέλος χωρίς να το καταλάβεις. Κι αυτό που μένει είναι ότι όσο εύκολα σε έκαναν οι Coen να ξεκολλήσεις από το Fargo με το No country for old men, το ίδιο εύκολα αλλά πολύ πιο διασκεδαστικά, θα σε κάνουν να ξεκολλήσεις από το Big Lebowski με το Burn after reading. Και φυσικά με δημιουργούς που καταφέρνουν να ξεπερνούν τον εαυτό τους, μόνα τα καλύτερα μπορείς να περιμένεις.
ΥΓ 1. Όλη μου η προσοχή στην Frances McDormand, που ξέρει να μεταμφιέζεται και να ερμηνεύει εξαιρετικά σε οποιοδήποτε πλαίσιο ρόλου.
ΥΓ 2. Ξαφνικά μ' αυτά και μ' αυτά το Safe Sex των Ρεππα-Παπαθανασίου φαντάζει πολύ μπροστά για την εποχή του...
Τα αδέλφια ξεκινούν από το τίποτα και δημιουργούν μια παρανοϊκή ιστορία που περνά ακαθόριστα από διαφορετικά είδη (screwball και μαύρες κωμωδίες μέχρι ταραντινικά ξεσπάσματα βίας) για να καταλήξει έξυπνα αυθεντική. Το μεγαλύτερο προσόν της βέβαια αποτελεί η άνεση με την οποία οι Coen έγραψαν τους ρόλους πάνω στους ηθοποιούς της επιλογής τους, έτσι ώστε να εκμεταλλευτούν καλύτερα τα ιδιόρρυθμα κωμικά στοιχεία των πρωταγωνιστών. Και το καστ από την πλευρά του μέσα από εξαιρετικά διασκεδαστικές ερμηνείες φαίνεται να το απολαμβάνει(προς γενικότερη ευχαρίστηση του κοινού). Με πιθανή εξαίρεση τον Brad Pitt, όχι ότι φταίει τόσο ο ρόλος, όσο ο ίδιος του ο εγκλωβισμός σ' αυτό το αφελές και ανάλαφρο παίξιμο του νεο-σπασίκλα.
Βέβαια τα αδέλφια δεν έκαναν ποτέ άσκοπο ή επίπεδο σινεμά, και μπορεί το Burn after reading να παρεξηγηθεί σαν μια απλοϊκή φάρσα, αλλά υποχθόνια οργανώνεται σαν μια καυστική κριτική, πάνω στις αστυνομικές ταινίες, που αντιπροσωπεύουν άλλωστε μια πραγματικότητα των κατασκοπικών εμμονών του ανθρώπου. Γύρω από αυτές περιστρέφονται και οι συνεκτικά έξυπνοι διάλογοι που δίνουν ένα καινούργιο νόημα στην ούτως ή άλλως διφορούμενη "Intelligence".
Μην περιμένεις να δεθείς με κάποιον από τους χαρακτήρες, άλλωστε ακόμα και οι πιο γραφικοί από αυτούς, παραμένουν κωμικά τραβηγμένοι. Επιπλέον, οι ρυθμοί της ταινίας είναι τόσο γρήγοροι, που σε παρασύρουν στο τέλος χωρίς να το καταλάβεις. Κι αυτό που μένει είναι ότι όσο εύκολα σε έκαναν οι Coen να ξεκολλήσεις από το Fargo με το No country for old men, το ίδιο εύκολα αλλά πολύ πιο διασκεδαστικά, θα σε κάνουν να ξεκολλήσεις από το Big Lebowski με το Burn after reading. Και φυσικά με δημιουργούς που καταφέρνουν να ξεπερνούν τον εαυτό τους, μόνα τα καλύτερα μπορείς να περιμένεις.
ΥΓ 1. Όλη μου η προσοχή στην Frances McDormand, που ξέρει να μεταμφιέζεται και να ερμηνεύει εξαιρετικά σε οποιοδήποτε πλαίσιο ρόλου.
ΥΓ 2. Ξαφνικά μ' αυτά και μ' αυτά το Safe Sex των Ρεππα-Παπαθανασίου φαντάζει πολύ μπροστά για την εποχή του...
No comments:
Post a Comment