Άλλη μια Κυριακή βράδυ κι η ΕΤ-1 μας κράτησε εξαίσια παρέα. Με την επιλογή του Samuel Fuller στο αφιέρωμα σε σημαντικούς δημιουργούς, και τον πολυαγαπημένο μου Richard Widmark στον πρωταγωνιστικό ρόλο, το κανάλι τράβηξε την προσοχή μου από τους τίτλους έναρξης.
Η ταινία παίζει με την ιδέα του φιλμ νουάρ, αλλά ξεφεύγει από το είδος κυρίως λόγω της κατάληξης της πλοκής, αλλά διατηρεί τα βασικά στοιχεία, που την ανάγουν σε ένα πολύ καλό αστυνομικό θρίλερ. Η μεγαλύτερη ιδιαιτερότητα της, έχει να κάνει με το ανάλαφρο στήσιμο της υπόθεσης, που επικεντρώνεται σε ένα πορτοφολά -σε αντίθεση με τις πιο βαρύγδουπες κομπίνες άλλων αντίστοιχων φιλμ της εποχής- αλλά δεν φοβάται να την εμπλουτίσει με πατριωτικά υπονοούμενα, και μια -κλασσικά- ερωτική ιστορία που κρύβει πολύ περισσότερο πάθος από τα συνηθισμένα.
Αυτό που την κάνει πραγματικά να ξεχωρίζει όμως είναι η προσοχή στη λεπτομέρεια σε κάθε φάση της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Το κάστινγκ είναι ιδανικό, με τον Widmark να έχει αναδειχθεί και καθιερωθεί μέσα από τέτοιους ρόλους, να δίνει ρέστα αφήνοντας την αίσθηση του μοναδικού μικροαπατεώνα που αξίζει να μνημονεύουμε, και τις γυναικείες τραγικές φιγούρες των Jean Peters και Thelma Ritter να στέκονται πολύ υψηλότερα από απλές δευτεραγωνίστριες. Για τη Ritter μάλιστα γίνεται εύκολα λόγος για τη σημαντικότερη ερμηνεία της καριέρας της. Το σενάριο άλλωστε αν και μένει εγκλωβισμένο χρονικά, καταφέρνει να ξεδιπλώσει άψογα το χαρακτήρα της πάνω απ' όλους, και την τοποθετεί εύκολα στο επίκεντρο της συναισθηματικής προσοχής.
Σε αντίστοιχες αριστουργηματικές γραμμές κινείται κι η σκηνοθεσία που αποδεικνύεται τόσο πυκνή σε συντονισμένα νοήματα, που χρειάζεται περισσότερες από μία προβολές για να αποκαλυφθεί στο μεγαλείο της.
Εν ολίγοις, σπάνια όλα τα κομμάτια ενός κινηματογραφικού παζλ καταλήγουν στη θέση που τους αναλογεί, ώστε να δημιουργηθεί κάτι τόσο απλά αριστουργηματικό.
ΥΓ. Την είχα πολύ καιρό στην αναμονή, οπότε χαίρομαι που η προβολή της στην τηλεόραση με ανάγκασε επιτέλους να κάτσω και να την ευχαριστηθώ.Ομολογώ βέβαια ότι μια ξεχωριστή ηδονή συνοδεύει ταινίες του κλασσικού κινηματογράφου όταν τις πετυχαίνω στην τηλεόραση κι όχι σε κάτι ξεχασμένες γωνιές του διαδικτύου.
Η ταινία παίζει με την ιδέα του φιλμ νουάρ, αλλά ξεφεύγει από το είδος κυρίως λόγω της κατάληξης της πλοκής, αλλά διατηρεί τα βασικά στοιχεία, που την ανάγουν σε ένα πολύ καλό αστυνομικό θρίλερ. Η μεγαλύτερη ιδιαιτερότητα της, έχει να κάνει με το ανάλαφρο στήσιμο της υπόθεσης, που επικεντρώνεται σε ένα πορτοφολά -σε αντίθεση με τις πιο βαρύγδουπες κομπίνες άλλων αντίστοιχων φιλμ της εποχής- αλλά δεν φοβάται να την εμπλουτίσει με πατριωτικά υπονοούμενα, και μια -κλασσικά- ερωτική ιστορία που κρύβει πολύ περισσότερο πάθος από τα συνηθισμένα.
Αυτό που την κάνει πραγματικά να ξεχωρίζει όμως είναι η προσοχή στη λεπτομέρεια σε κάθε φάση της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Το κάστινγκ είναι ιδανικό, με τον Widmark να έχει αναδειχθεί και καθιερωθεί μέσα από τέτοιους ρόλους, να δίνει ρέστα αφήνοντας την αίσθηση του μοναδικού μικροαπατεώνα που αξίζει να μνημονεύουμε, και τις γυναικείες τραγικές φιγούρες των Jean Peters και Thelma Ritter να στέκονται πολύ υψηλότερα από απλές δευτεραγωνίστριες. Για τη Ritter μάλιστα γίνεται εύκολα λόγος για τη σημαντικότερη ερμηνεία της καριέρας της. Το σενάριο άλλωστε αν και μένει εγκλωβισμένο χρονικά, καταφέρνει να ξεδιπλώσει άψογα το χαρακτήρα της πάνω απ' όλους, και την τοποθετεί εύκολα στο επίκεντρο της συναισθηματικής προσοχής.
Σε αντίστοιχες αριστουργηματικές γραμμές κινείται κι η σκηνοθεσία που αποδεικνύεται τόσο πυκνή σε συντονισμένα νοήματα, που χρειάζεται περισσότερες από μία προβολές για να αποκαλυφθεί στο μεγαλείο της.
Εν ολίγοις, σπάνια όλα τα κομμάτια ενός κινηματογραφικού παζλ καταλήγουν στη θέση που τους αναλογεί, ώστε να δημιουργηθεί κάτι τόσο απλά αριστουργηματικό.
ΥΓ. Την είχα πολύ καιρό στην αναμονή, οπότε χαίρομαι που η προβολή της στην τηλεόραση με ανάγκασε επιτέλους να κάτσω και να την ευχαριστηθώ.Ομολογώ βέβαια ότι μια ξεχωριστή ηδονή συνοδεύει ταινίες του κλασσικού κινηματογράφου όταν τις πετυχαίνω στην τηλεόραση κι όχι σε κάτι ξεχασμένες γωνιές του διαδικτύου.
No comments:
Post a Comment